Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, στο λύκειο Molinari του Milano, όπως και σε πολλά άλλα σχολεία της εποχής, ήταν γεμάτα από ομάδες ακτιβιστών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Κυρίως στο συγκεκριμένο λύκειο η παρουσία της Avanquardia operaia ( εργατική εμπροσθοφυλακή ), ήταν εντονότατη και κυριαρχούσε σε όλα τα επίπεδα. Κάποιοι από τους υπευθύνους τρομοκρατούσαν τους φοιτητές με σωματική βία. Ένας από αυτούς είναι και ο τραγικός ήρωας του άρθρου, ο Sergio Ramelli.
Μόλις 18 χρονών ο νεαρός του μετώπου νεολαίας του εθνικιστικού κόμματος MSI, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα στο σχολείο του. Μάλιστα σε μια συγκέντρωση των μαθητών του είχαν πει να φύγει από το σχολείο διότι ήταν φασίστας. Ο πατέρας του νεαρού, αποφάσισε να τον πάρει και να τον πάει σε άλλο λύκειο. Έτσι στις 3 Φεβρουαρίου το 1975, ζήτησαν από τον διευθυντή του, να ετοιμάσει τα χαρτιά της αλλαγής. Βγαίνοντας από το γραφείο , αναγκάστηκε να περάσει ανάμεσα από τους αριστερούς οι οποίοι είχαν κάνει δυο γραμμές και τον χτυπούσαν, έφτυναν, κλωτσούσαν μέχρι μάλιστα να φτάσει σε σημείο λιποθυμίας παρόλο που συνοδευόταν από τον διευθυντή και τον πατέρα του.
Μέσα στους κόλπους της συγκεκριμένης αριστερής ομάδας, δρούσε καί το περιβόητο Servizio d Ordine, που ήταν μια υποομάδα πολύ καλά οπλισμένη , πειθαρχημένη και έτοιμη για όλα. Άτομα τα οποία δρούσαν παραστρατιωτικά χτυπώντας ανελέητα οποιονδήποτε δεν συμφωνούσε με τις ιδέες τους.
Προς το τέλος του 1975, ο Roberto Grassi, φοιτητής και πρώην μαθητής του Molinari, σε μια συγκέντρωση φοιτητική είχε αναφέρει το όνομα του Ramelli. Ήθελε να οργανώσει μια επίθεση και να τον ..τελειώνουν. Το ανέφερε στον Μarco Costa, καινούργιο αρχηγό της τρομοκρατικής ομάδας. Παρέδωσε και μια φωτογραφία του εθνικιστή διότι δεν τον γνώριζαν. Αυτό το έκαναν πάντα οι αριστεροί σε όλη την Ιταλία. Κατασκόπευαν όλους τους εθνικιστές και αφού τους φωτογράφιζαν, έβαζαν τις φωτογραφίες και τα ονόματα τους σε ειδική έκδοση εφημερίδος που ήταν μόνο για τέτοιον σκοπό.
Αυτό και έγινε. Ο Sergio έγινε ήδη στόχος και παρακολουθούταν συνεχώς για να δουν τις συνήθειες του τις καθημερινές για να δουν πότε θα χτυπήσουν. Στις 13 Μαρτίου (λίγες μόλις μέρες από την δολοφονία Μάντακα), το γκρούπ των δολοφόνων ήταν έτοιμο και αποτελούταν από τους: Roberto Grassi, Marco Costa και Giuseppe Ferrari, οι οποίοι και θα χτυπούσαν τον Sergio και κάποιοι άλλοι που θα πήγαιναν μαζί για λόγους ασφαλείας.
Η δολοφονία θα γινόταν με το τραγικά διάσημο εργαλείο Hazet 36, ένα αγγλικό σιδερένιο εργαλείο βάρους 6 κιλών με το οποίο οι αριστεροί τρομοκράτες ειδικευόταν να χτυπούν εθνικιστές την εποχή εκείνη. Στις μία το μεσημέρι, όπως ήταν συνηθισμένος να κάνει κάθε μέρα , o Sergio , πάρκαρε το μηχανάκι του δίπλα στην εξώπορτα της πολυκατοικίας που έμενε. Οι δυο αριστεροί τρομοκράτες τότε πετάγονται από την θέση που περίμεναν και άρχισαν χωρίς δεύτερη κουβέντα να χτυπούν με αυτά τα εργαλεία στο κεφάλι του άτυχου νεαρού.. Και τρίτος αριστερός συμμετέχει , χτυπώντας με μανία. Όλα διαρκούν λίγες στιγμές. Φτάνουν όμως να λυόσουν το κρανίο του νεαρού.
Ο Sergio πέφτει μέσα σε μια λίμνη αίματος, με τα μυαλά του χυμένα στο δρόμο. Ο θυρωρός αμέσως τρέχει να προσφέρει την βοήθεια του αφού άκουσε την φασαρία στον δρόμο. Φτάνοντας στην πολυκλινική του Μιλάνο, ο νεαρός εισάγεται και παραμένει για 47 μέρες σε κώμα κλινικά νεκρός. Ακούστηκε ότι ο Sergio πέφτοντας είπε τα ονόματα των δραστών και μετά από μερικές μέρες άγνωστοι ξαναπήγαν κάτω από το σπίτι του και απειλούν τον αδερφό του ότι θα έχει το ίδιο τέλος. Στις 28 Απριλίου μια πορεία με αριστερούς φοιτητές φτάνει κάτω από το σπίτι του και γεμίζει την περιοχή με σπρέυ και συνθήματα απειλητικά.
Ο συναγωνιστής πεθαίνει τελικά στις 29 Απριλίου , μετά από 40 ημέρες σε κώμα. Με την είδηση του θανάτου του, στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του Μιλάνο, ξεσπούν σε χειροκροτήματα. Η μητέρα ήταν όλα αυτά τα χρόνια πάντα παρούσα στο μπαλκόνι της σε όλα τα PRESENTE! Έφυγε από την ζωή 3 χρόνια πριν μην έχοντας και αυτή δικαιωθεί όπως δεκάδες άλλοι γονείς δολοφονημένων συναγωνιστών…. CAMERATA SERGIO RAMMELI… ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Κωνσταντίνος Μποβιάτσος