μετάφραση- σχόλια: Άγγελος Δημητρίου
Ο Ιρλανδός αγωνιστής της ελευθερίας Bobby Sands, μέλος του IRA, πέθανε στις 5 Μαΐου 1981 στο νοσοκομείο της φυλακής Μέιζ έπειτα από 66 μέρες απεργίας πείνας στην ηλικία των 27 ετών. Αγωνίστηκε για την ελευθερία της πατρίδας του και, μέσα στη φυλακή, για να θεωρηθούν – αυτός και οι συγκρατούμενοί του- πολιτικοί κρατούμενοι με τα αντίστοιχα δικαιώματα.
Ενόσω ήταν φυλακισμένος στην πτέρυγα Η της φυλακής του Μέιζ στη Βόρεια Ιρλανδία, έγραψε πολλά διηγήματα, ποιήματα και ημερολόγια, σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Τα ποιήματα όπως το παρακάτω, γράφονταν σε κυλίνδρους από χαρτιά τουαλέτας ή σε τσιγαρόχαρτα. Ο θάνατός του και αυτός άλλων εννέα απεργών πείνας προκάλεσε ένα νέο κύμα στρατολόγησης και δραστηριότητας του IRA.
Ω! Οι ψυχροί άνεμοι του Μαρτίου θρηνούν
Είναι δύσκολα για την καρδιά του φυλακισμένου
Γιατί θυμίζουν τις παραπονεμένες κραυγές της μητέρας μου
Την οποία πρέπει να αποχωριστώ
Την ακούω να κλαίει μόνη της με λυγμούς
Η θλίψη της με σαρώνει
Και στο σκοτάδι του κελιού της φυλακής μου
Ένα δάκρυ θερμαίνει το μάτι μου.
Ω! Άνεμε γιατί σφυρίζεις κλαίγοντας,
αφού γυρνάς ελεύθερος
Ω! Είναι αυτή η φτωχή καρδιά σου που έσπασε
Και φεύγει μακριά;
‘Η μήπως κουβαλάς τις κραυγές των ανθρώπων που γεννιούνται ανελεύθεροι
Αυτούς που δεν μπορούν να ελέγξουν τίποτα
Και δεν εξουσιάζουν την μοίρα τους;
Ω! Μοναχικοί άνεμοι που περπατάτε το βράδυ
Για να στοιχειώσετε την ψυχή του αμαρτωλού
Λυπηθείτε εμένα, το θλιμμένο παιδί
Που ποτέ δεν θα μεγαλώσει
Λυπηθείτε όσους πονούν
Τον δεσμώτη και τον σκλάβο
Και ψιθυρίστε γλυκά την ανάσα του Θεού
Μέσα στον ταπεινό μου τάφο.
Ω! Ψυχροί άνεμοι του Μαρτίου
που διαπερνάτε το σκοτάδι
Κλαίτε σε βαρείς τόνους
Για τις ψυχές των ανθρώπων
που φέρατε στον Θεό
Αλλά εξακολουθούν να στενάζουν
Ω! Δακρυσμένοι άνεμοι
αυτής της μοναχικής νύχτας
Πονά της μητέρας μου η καρδιά
Ω! Κύριε των πάντων
φύσηξε την ανάσα της ελευθερίας
Για να μην κλαίει πια.