Τη νύχτα της 12ης Δεκεμβρίου 1980, δολοφονήθηκε ένας νεαρός πολιτικός ηγέτης από τη Μαδρίτη. Ο 28χρονος Juan Ignacio González Ramírez χτυπήθηκε από τρεις βολές με επαγγελματική τεχνική: το πρώτο χτύπημα στο στήθος, τα επόμενα δύο στο κεφάλι. Όλα τα ειδησεογραφικά κανάλια της εποχής απλά ανέφεραν: «ακροδεξιός ηγέτης δολοφονήθηκε στη Μαδρίτη». Από εκεί και πέρα ακολούθησαν προσπάθειες σύγχυσης της κοινής γνώμης.
Αυτό που αναφέρθηκε ήταν ότι το έγκλημα θα μπορούσε να είναι «σύγκρουση μεταξύ φασιστικών φατριών», « ξεκαθάρισμα λογαριασμών» ενώ η Αστυνομία δήλωσε: “δεν αποκλείεται καμία υπόθεση”. Η GRAPO (Grupo Revolucionario Antifascista Primero Οκτώβριος), μια πολύ ενεργή μαρξιστική τρομοκρατική οργάνωση εκείνα τα χρόνια, ισχυρίστηκε σε μια δήλωση ότι είναι ξένη προς το έγκλημα. 40 χρόνια αργότερα, ο φόνος παραμένει άλυτος.
Κάποια ερωτήματα δεν απαντήθηκαν ποτέ
Πρώτον: Ο Juan Ignacio δεν σκοτώθηκε επειδή ήταν νέος ή επειδή ήταν από τη Μαδρίτη. Επειδή ήταν ψηλός ή κοντός, ξανθός ή σκούρος, πλούσιος ή φτωχός, παχύς ή λεπτός … Ο Juan Ignacio González Ramírez δολοφονήθηκε επειδή ήταν φαλαγγίτης ήταν νεοφασίστας και ηγέτης μιας ριζοσπαστικής οργάνωσης νεολαίας, ας πούμε φιλοπόλεμος και μετριοπαθής. Η σωστή ερώτηση δεν είναι τόσο ποιος τον σκότωσε όσο γιατί σκοτώθηκε.
Αυτό το ερώτημα είναι θεμελιώδες: εάν γνωρίζουμε πού σχεδιάστηκε η δολοφονία, από ποιους για να βρούμε επίσης τους ηθικούς αυτουργούς . Το “γιατί” έπρεπε να ήταν το επίκεντρο της έρευνας. Εάν ήταν «θέμα μεταξύ φασιστών», η αστυνομία θα το είχε λύσει σε 24 ώρες.
Δεν ήταν καν η άκρα αριστερά. Ποιος θα μπορούσε να ενδιαφέρεται τόσο για τη φυσική εξαφάνιση του νεαρού ηγέτη; Και μιλάμε κυριολεκτικά: φυσική εξαφάνιση. Επειδή δεν ήταν αρκετό να τον «κανονίσουν για λίγο» με μια κατηγορία και ποινή φυλάκισης Όχι, έπρεπε να το «τελειώνουν».
Το γιατί…. Λίγες εβδομάδες μετά τη δολοφονία, το πιο διάσημο μουστάκι της Ισπανίας ο Antonio Tejero Molina, επικεφαλής ενός αποσπάσματος της Guardia Civil, εισέβαλε στο Κογκρέσο την ώρα μιας ολομέλειας, παίρνοντας τους βουλευτές ομήρους και ανακοινώνοντας μια “στρατιωτική αρχή”.
Εν αναμονή και προετοιμασία για αυτό το πραξικόπημα, το οποίο προοριζόταν να αποτύχει λόγω της παρέμβασης του βασιλιά, υπήρχε μια περίπλοκη συνωμοσία που έτεινε να προστατεύει τους θεσμούς των μεταρρυθμίσεων. Από το 1977, υπήρχαν πολίτες που ανήκαν σε σκιώδεις παρακρατικές οργανώσεις που έκαναν όλη τη βρώμικη δουλειά για το σκοπό αυτό. ΟΛΗ!
Συναγωνιστής Juan Ignacio González Ramírez… ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Κωνσταντίνος Μποβιάτσος