13 Μαρτίου 1975, λίγες μέρες μετά την δολοφονία Μάντακα.. στο Μιλάνο, ο 19χρονος Sergio Ramelli, παρκάρει το μηχανάκι του έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας που μένει…
Ξαφνικά πετάγονται από την γωνία 5 νεαροί και τον χτυπούν βάναυσα με εργαλεία βάρους 5 κιλών , τα γνωστά hazet 36 (ηazet 36, fascista dove sei ούρλιαζαν τότε οι τρομοκράτες), στο κεφάλι. Ήταν όλοι αυτοί αριστεροί φοιτητές της Ιατρικής…
Από εκείνη την ημέρα αρχίζει και το δράμα του νεαρού- σε βαθύ κώμα- και της οικογενείας του, μέχρι τον θάνατο του στις 29 Απριλίου…
Μέχρι εκείνη την τραγική μέρα που μέσα στο δημοτικό συμβούλιο του Μιλάνου όπου ανακοινώθηκε και ο θάνατος του, οι αριστεροί ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και έμειναν σιωπηλοί οι πάντα «συνένοχοι» δεξιοί..
Έτσι και αλλιώς το σύνθημα ήταν κοινό «το να σκοτώσεις ένα φασίστα δεν είναι έγκλημα». Ενάμιση μηνάς αγωνίας, όπου οι αριστεροί προσπάθησαν να τον τελειώσουν και κατά την διάρκεια της νοσηλείας του αν και σε κώμα με προδιαγεγραμμένη πορεία θανάτου.
Πολλά τα σημεία τα σκοτεινά του συγκεκριμένου χτυπήματος, διότι δεν ήταν τυφλό χτύπημα όπως για παράδειγμα με αυτό του Μάντακα και κάποιους άλλους νεαρούς.
Ένα χτύπημα οργανωμένο σε ένα νεαρό παιδί που πολύ καιρό πριν είχε πολλά προβλήματα στο σχολειό του από αριστερούς, αφού οι αριστεροί κυριαρχούσαν στα περισσότερα σχολεία. Ένα χτύπημα τραγικό και με τον τρόπο που έγινε, όχι απλά με έναν πυροβολισμό αλλά με αλλεπάλληλα χτυπήματα στο κεφάλι με σιδερένια εργαλεία… Αθώοι όλοι όσο βρεθήκαν και μάλιστα ένας από αυτούς, γιατρός πλέον, είναι με βαθμό κιόλας σε διοικητικές θέσεις σε νοσοκομείο.
Κωνσταντίνος Μποβιάτσος