Ένα μείζων πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι νεοεισαχθέντες φοιτητές είναι η έλλειψη κατοικιών προς ενοικίαση. Η κυβέρνηση έχει ρίξει όλα τα φώτα της δημοσιότητας στις μεταρρυθμίσεις της Παιδείας. Το πανεπιστημιακό άσυλο καταργήθηκε αφού φτάσαμε στο εξευτελιστικό σημείο τα ελληνικά πανεπιστήμια να είναι χαμηλότερα σε αξιολόγηση από αυτά της Μποτσουάνας. Το ερευνητικό επίπεδο εν μέσω βρώμικων πανεπιστημίων, λιγοστών καθηγητών που μοχθούν για την κατάρτιση των νέων επιστημόνων του έθνους και μιας άκρατης ανομίας, είναι περιορισμένο. Ο τρόπος εισαγωγής στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα οδηγεί σε αδιέξοδα και στην παραπαιδεία.
Σε όλα αυτά και σε πολλά ακόμα, προστίθεται και ο Γολγοθάς των πρωτοετών φοιτητών ως προς την ανεύρεση κατοικιών. Σε μια αποσαθρωμένη κοινωνία, αποτέλεσμα των μεταπολιτευτικών πολιτικών, ουδέποτε οι κυβερνήσεις αλλά και οι «φοιτητοπατέρες» ενδιαφέρθηκαν με ζήλο για αυτό το πρόβλημα. Αντιθέτως βλέπουμε κτήρια που τελούν υπό κατάληψη προς τέρψιν Μ.Κ.Ο και ακροαριστερών. Είμαι περίεργος αν ζούσε η Λέλα Καραγιάννη που άφησε το ακίνητό της στην πανεπιστημιακή κοινότητα για ένα καλύτερο αύριο, αν έβλεπε την σημερινή κατάσταση του κτηρίου πώς θα αντιδρούσε. Ένα 7όροφο οίκημα πλησίον του Παντείου Πανεπιστημίου που επί χρόνια τελούσε υπό ακροαριστερή κατάληψη για ποιο λόγο δεν ανοικοδομείται άμεσα και να λειτουργήσει ως φοιτητική εστία. Πολλαπλά παραδείγματα κυρίως σε επαρχιακές πόλεις όπως τα Γιάννενα, η Μυτιλήνη, η Ρόδος, η Χαλκίδα, ακόμα και η Πάτρα και η Θεσσαλονίκη.
Γονείς βιοπαλαιστές έχουν να αντιμετωπίσουν τις πλατφόρμες airbnb και την εκτίναξη των ενοικίων. Μια τετραμελής οικογένεια με εισόδημα 1.400 ευρώ δεν μπορεί να στείλει και τα δύο της παιδιά σε διαφορετικές πόλεις. Πολλά παιδιά αναγκάζονται και επιλέγουν τη σχολή τους ή το μέλλον τους με γνώμονα τις πόλεις που σπουδάζουν τα αδέρφια τους. Μια εκκωφαντική παράληψη πολλών δεκαετιών πρέπει να σταματήσει. Η στέγαση των φοιτητών, των μελλοντικών επιστημόνων που θα καταρτίσουν νευραλγικές θέσεις στην κοινωνία μας είναι μια υπόθεση κοινωνική μα συνάμα και εθνική. Παράλληλα με την αλλαγή νοοτροπίας που πρέπει να υπάρξει στα πανεπιστημιακά ιδρύματα θα πρέπει να υπάρξει και η κανονικότητα και το κράτος πρόνοιας σε αυτούς τους νέους.
Ζούμε στην παράλογη εποχή που το να καταλαμβάνεις ένα κτήριο για να στεγάσεις οικονομικούς μετανάστες από το Μπακλαντές και το Μαρόκο (χώρες δίχως εμπόλεμη κατάσταση) ή να επιτάσεις ξενοδοχεία προς όφελος άλλων εθνικοτήτων είναι προτιμότερο από το να δημιουργήσεις ένα εθνικό σχέδιο με υποδομές για τη στέγαση Ελληνόπουλων που αδυνατούν να καταβάλλουν τα υψηλά ενοίκια.
Δημήτριος Μπουγιώτης