του Βαγγέλη Δεμερτζούδη
Ένα λογοπαίγνιο μίας ξανθιάς καλλονής ηθοποιού ήταν αρκετό για να προκαλέσει την αριστερή κατακραυγή. «Η Sydney Sweeney έχει υπέροχα τζιν», αυτό ήταν το σλόγκαν της νέας καμπάνιας της αμερικανικής εταιρείας τζιν «American Eagle» με πρωταγωνίστρια την Sydney Sweeney γνωστή από την σειρά Euphoria. Το λογοπαίγνιο είναι εμφανές μεταξύ της λέξης «jean» και «genes» που στα ελληνικά σημαίνει «γονίδιο». Ένας φαινομενικά αθώος ισχυρισμός που ωστόσο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στο διαδίκτυο καθότι θεωρήθηκε ως ένας εορτασμός της «λευκής υπεροχής».
Μέσα σε λίγες ώρες η διαφήμιση έγινε πολιτικό ζήτημα. Στο Χ (πρώην Twitter) έγινε λόγος για «γενετική υπεροχή», «ευγονική» και «υποσυνείδητα μηνύματα λευκού ρατσισμού». Μερικοί μάλιστα έκαναν λόγο ακόμη και για «επιστροφή της χιτλερικής γλώσσας». Όλο αυτό οδήγησε στην αριστερή επίκληση για μποϊκοτάζ στην συγκεκριμένη εταιρεία, ωστόσο τα αποτελέσματα ήταν τα αντίθετα. Η εταιρεία γνώρισε έκρηξη στις πωλήσεις και η Sweeney έγινε ένα από τα πρόσωπα με τα περισσότερα κλίκ στο διαδίκτυο για βδομάδες.
Η διαμάχη φαινόταν να έχει τελειώσει μέχρι που η δημοσιογράφος Katherine Stoeffel σε πρόσφατη συνέντευξη από την ηθοποιό, της ζήτησε να σχολιάσει το νόημα της διαφημιστικής καμπάνιας, επισημαίνοντας ότι: «σε αυτό το πολιτικό κλίμα οι λευκοί δεν θα έπρεπε να αστειεύονται για την γενετική τους ανωτερότητα». Η Sweeney, εμφανώς ενοχλημένη, απάντησε με ηρεμία και απαλλαγμένη από επιθετικότητα: «Νομίζω ότι όταν υπάρχει όντως ένα θέμα για το οποίο πρέπει να μιλήσω, ο κόσμος θα με ακούσει». Αυτή η απάντηση μπορεί να ιδωθεί ως μία επίδειξη αυτονομίας, μία επιλογή να μην υποκύψει στη γονυκλισία μπροστά στα ΜΜΜ και τα woke αφηγήματα.
Η υπόθεση της Sweeney δείχνει ακριβώς πως λειτουργούν τα μέσα ενημέρωσης της «woke οργής». Ένα κύμα κατηγοριών που ξεκινάει από τα social media για μία ύποπτη ή διφορούμενη θέση/φράση κάποιου, η χορωδία της δημόσιας απολογίας του κατηγορουμένου και τέλος ο κορεσμός του κοινού. Η ιδέα ότι ένα λογοπαίγνιο θα μπορούσε να είναι «ρατσιστικό» δείχνει πόσο αυτόματη και παράλογη έχει γίνει η κουλτούρα της woke καχυποψίας. Σήμερα δεν αρκεί πλέον να μην έχουμε κακές προθέσεις: πρέπει να προβλέπουμε όλες τις πιθανές ερμηνείες που θα αναζητηθούν σε αυτά που θα πούμε. Πλήρης θρίαμβος ενός ηθικισμού αλγοριθμικού τύπου, όπου ο φόβος της προσβολής υπερτερεί του πραγματικού νοήματος των λέξεων.
H Sydney Sweeney δεν έκανε κάποια διακήρυξη, ούτε αμφισβήτησε κάποιον. Απλώς επέλεξε να μην ζητήσει συγνώμη, βραχυκυκλώνοντας τον πολιτοκορθό συρφετό. Και σε μία εποχή που τα δημόσια πρόσωπα πρέπει να δείχνουν δημόσια την μετάνοια τους και την υποταγή στις επιταγές του political correct, το ειρωνικό βλέμμα της Σίντνει αποτελεί μία μορφή θάρρους. Ένα βλέμμα που ήδη έγινε μιμίδιο, γιατί στην εποχή μας τα μιμίδια αξίζουν περισσότερο από χίλια άρθρα και διακηρύξεις, λόγω του απλοποιημένου φορτίου που κουβαλάνε.