Για τα νερά του Έβρου μέχρι τη τελευταία σταγόνα του Αιγαίου οι Έλληνες μια γροθιά, κόντρα σε όλους και σε όλα.
Προσβολές μπορεί να έχουμε δεχθεί πολλές, αλλά όταν η προσβολή γίνεται απειλή τότε πολλά αλλάζουν.
Οι στρατιώτες μας, δηλαδή τα παιδιά του ελληνικού λαού, είναι εκεί (όπως ήμασταν και εμείς κάποτε) για να υπερασπιστούν τα χώματα τα οποία πολλοί θεωρούν κοινόκτητα.
Τα χώματα αυτά όμως είναι δικά μας!
Είναι δικά μας γιατί οι παππούδες μας πολέμησαν για αυτά.
Πολέμησαν γιατί και οι δικοί τους παππούδες είχαν πολεμήσει για αυτά.
Η πολεμική – ιστορική παρακαταθήκη συνεχίζει τη πορεία της, απέναντι στον αιώνιο εχθρό.
Από τα ξύλινα τείχη των πλοίων των Σαλαμινομάχων, στις ασπίδες των τριακοσίων, στα τείχη της Πόλης, στα καραούλια των Αγωνιστών του 1821, οι Ελληνισμός δείχνει ότι δεν μπορεί να εξαφανιστεί επειδή κάποιοι άλλοι, που απλά είναι πολλοί, έβαλαν σκοπό να μας χαλάσουν.
Οι σκοποί του Έθνους δεν άφησαν, ούτε και θα αφήσουν τις θέσεις τους. Είναι εκεί, να κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν, αν αυτό χρειαστεί.
“Για την Πατρίδα όλοι να ‘χωμεν μια καρδιά.”
Ρήγας Φεραίος
Μιχάλης Τάντης