γράφει ο Ζαν Ζυλ Μαλλιαράκης
μετάφραση Άγγελος Δημητριου
Είναι αναμφίβολα πολύ νωρίς για να προβλέψουμε την βούληση της τουρκικής κυβέρνησης σχετικά με το εάν θα πλημμυρίσει την Ευρώπη με πρόσφυγες και μετανάστες και αν αυτό θα γίνει πραγματικότητα . Ορισμένοι μάλιστα εξέλαβαν αυτήν την απειλή μέχρι στιγμής από τον Ερντογάν, για ένα καπρίτσιο που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Πάντως η γνώση της οθωμανικής παράδοσης δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Και αυτό είναι αναμφισβήτητα που στις 28 Φεβρουαρίου οδήγησε τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg να εκφράσει την «πλήρη αλληλεγγύη» των μελών του Ατλαντικού Συμβουλίου στον άστατο και άπιστο σύμμαχό τους.
Ο Υπουργός Εξωτερικών Mevlut Cavusoglu έχει επικαλεστεί το άρθρο 4 της Συνθήκης που υπεγράφη στην Ουάσινγκτον το 1949 και στην περίπτωση της Συρίας, η ρήτρα αυτή έπρεπε να λειτουργήσει. Από το 2011, ο Ερντογάν μαζί με τους ισλαμιστές, ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε μια νομικά κυρίαρχη χώρα από το 1946, δημιουργημένη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά τη Συνθήκη του Σεβρών.
Ωστόσο, από την επόμενη ημέρα, 29 Φεβρουαρίου, ενθαρρύνεται παρά τις διαβεβαιώσεις εφησυχασμού , η πορεία προς την Ευρώπη χιλιάδων παράνομων μεταναστών.
Επομένως, η ενεργοποίηση του εκβιασμού έχει ήδη εισαγάγει μια νέα διάσταση στις σχέσεις με την Τουρκία. Και αυτή η προοπτική δεν θα καταργηθεί τόσο εύκολα. Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι αυτό το όπλο θα χρησιμοποιείται κάθε φορά που η σημερινή κυβέρνηση της Άγκυρας το βρίσκει χρήσιμο μέχρις ότου παρέμβει ένας εξουδετερωτικός μηχανισμός.
Ακόμη και η πολύ αβέβαιη και συχνά ασυνάρτητη, η Μέρκελ γνωρίζει ότι πρέπει να αντιδράσει. Πρέπει να προστατεύσει τον εαυτό της από τις διαμαρτυρίες που εκφράστηκαν σε διάφορες ψηφοφορίες στο επίπεδο των ομόσπονδων κρατιδίων. Γνωρίζει ότι η αδέξια πολιτική υποδοχής, έχει ήδη προκαλέσει την πτώση της δημοφιλίας της , αντίθετα από ό, τι παλαιότερα όπου είχε κάνεις δηλώσεις ενάντια στον πολυπολιτισμό.
Έτσι, στις 2 Μαρτίου, σε συνέντευξη τύπου στο Βερολίνο, ο Steffen Seibert, εξ ονόματος της γερμανικής κυβέρνησης, θέλησε να επιβεβαιώσει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένει από την Τουρκία να σεβαστεί την συμφωνία του 2016 ανάμεσα σε Τουρκία και Ευρώπη, που στόχευε στην αποτροπή της εξάπλωσης των μεταναστών και ότι περίπου 3,2 δισεκατομμύρια ευρώ δαπανήθηκαν από τους ευρωπαίους φορολογούμενους για να καταβάλουν στην Άγκυρα και να εξοπλίσουν τον στόλο της ακτοφυλακής. “Είμαστε πεπεισμένοι για την αξία της συμφωνίας και αναμένουμε ότι θα τηρηθεί,” είπε ο εκπρόσωπος της Merkel .
Το άρθρου 78-3 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προβλέπει ρητά τη συγκεκριμένη περίπτωση. “Σε περίπτωση που ένα ή περισσότερα κράτη μέλη βρεθούν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης που χαρακτηρίζεται από ξαφνική εισροή υπηκόων τρίτων χωρών, το Συμβούλιο, μετά από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να λάβει προσωρινά μέτρα για να επωφεληθούν από τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη. Το Συμβούλιο αποφασίζει μετά από διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. »
Με την ευκαιρία αυτή, η ισλαμική πολιτική θα επιδιώξει να επικαλεστεί τη σύμβαση του 1951 και την υποχρέωση της Ευρώπης να υποδεχτεί και να διανείμει “όλη τη δυστυχία του κόσμου” στην επικράτειά της.
Ναι, η Ευρώπη βρίσκεται στους πρόποδες ενός αδιεξόδου.
Όλα τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, μέχρι τη Ρόδο και μέχρι την Κυπριακή Δημοκρατία, καθώς και στη δυτική Μεσόγειο, τα νησιά Λαμπεντούσα, η Μάλτα και το Γιβραλτάρ θα πρέπει να κηρυχθούν απαραβίαστα και με ευρωπαϊκές αποστολές , να υπερασπιστούν από οποιαδήποτε επίθεση από την Ανατολή.
Εάν αυτό το σχέδιο δεν τεθεί σε εφαρμογή, όχι μόνο από την Frontex αλλά με όλα τα διαθέσιμα μέσα, τότε η Σικελία, η Σαρδηνία, η Κορσική, οι Βαλεαρίδες, θα καταστούν όπως η Βουλγαρία, η Προβηγκία ή η Καμπανία.
Οι υπεύθυνοι Ευρωπαίοι, όπου υπάρχουν, το έχουν καταλάβει και τελικά δηλώνουν την αλληλεγγύη τους.