του Sir Oswald Mosley
μετάφραση Αλέξης Φωκάς
Το ότι η Ευρώπη αποτελεί ένα Έθνος, είναι μια ιδέα που ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί. Είναι απλό, αλλά δεν θα πρέπει γι’ αυτό τον λόγο να απορρίπτεται. Άλλωστε οι πιο επιδραστικές, ριζικές ιδέες είναι απλές. Ρωτήστε ένα παιδί «τι είναι ένα έθνος». Πιθανότατα θα απαντήσει ότι κάθε έθνος έχει μία κυβέρνηση. Και στην πραγματικότητα αυτή είναι η σωστή απάντηση, το πρώτο πράγμα που πρέπει να σημειωθεί σχετικά με το έθνος είναι ότι πρόκειται για μία χώρα που αποτελείται από ανθρώπους με την δική τους κυβέρνηση.
Φυσικά θα ακολουθήσουν πολλοί βαθύτεροι προβληματισμοί. Ερωτήματα σχετικά με την γεωγραφία, την φυλή, την ιστορία, που συνέβαλαν στην εξέλιξη αυτού του γεγονότος, στην ύπαρξη δηλαδή ενός λαού με μία κυβέρνηση που συνιστούν έθνος. Αλλά το απλό, καθοριστικό σημείο το οποίο καθορίζει ένα έθνος, είναι ότι έχει μια κυβέρνηση. Γι’ αυτό και το ερώτημα σχετικά με την διαίρεση της σύγχρονης Ευρώπης, αφορά το κατά πόσο θέλουμε ή όχι, μια Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση. Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να απαντήσει καταφατικά σε αυτό. Και στο τέλος, για όλους θα γίνει απαραίτητο να ξεκαθαρίσουν στο μυαλό τους, σε ποια απάντηση θέλουν να καταλήξουν αναφορικά με αυτό το ερώτημα.
Τελικά, ο μόνος τρόπος για να κάνουμε σπουδαία πράγματα, είναι να τα κάνουμε με σπουδαίο τρόπο. Αν συμφωνήσουμε σε μια ζωτική ανάγκη με μια σαφή καθοριστική ιδέα που ο καθένας μπορεί να καταλάβει και η οποία παραπέμπει σε ένα υψηλό ιδανικό, τότε οι άνθρωποι θα ανταποκριθούν αμέσως, κατανοώντας το σχέδιο και αισθανόμενοι την κινητήρια αιτία του καλέσματος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στη ζωή είναι συχνά πιο εύκολο να επιτευχθούν σπουδαία πράγματα από το να επιτευχθούν μικρά. Σε μια υπέρτατη στιγμή, όπως στους πολέμους του παρελθόντος, οι λαοί της Ευρώπης ήταν σε θέση να υποβληθούν σε κάθε προσπάθεια και θυσία. Σήμερα υπάρχει μια πραγματική ανάγκη για να προκληθεί το ίδιο ένθερμο πνεύμα για μια αποφασιστική πράξη, όχι της καταστροφής αλλά της δημιουργίας, για ένα έργο όχι της διαίρεσης και του θανάτου, αλλά της ένωσης και της ζωής. Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από μια ιδέα που είναι ξεκάθαρη, και από μια ιδέα που είναι σπουδαία. Η ιδέα του ότι η Ευρώπη αποτελεί ένα Έθνος από μόνη της, μπορεί να ξυπνήσει μια ζωντανή απάντηση των λαών.
Εάν είναι βέβαιο ότι οι χώρες της Δύσης θα βρεθούν στις παγκόσμιες αγορές αντιμέτωπες με έναν ανταγωνισμό που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν, τότε ποια είναι η λύση; Η μόνη δυνατή απάντηση, είναι να απομακρυνθούν από τις παγκόσμιες αγορές προς μια βιώσιμη οικονομία, η οποία είναι αρκετά μεγάλη ώστε να περιέχει τις δικές της βασικές προμήθειες και να δημιουργήσει τις δικές της αγορές. Η μόνη διαθέσιμη είναι η Ευρώπη- Αφρική. Η Νότια Αμερική είναι μια οικονομική εναλλακτική λύση αντί της Αφρικής αλλά κανείς στην Δύση δεν μπορεί να έχει την πολυτέλεια να αφήσει ένα κενό στην Αφρική να συμπληρωθεί από τον κομμουνισμό και, από την άλλη, μια πολύ στενή οικονομική λωρίδα μεταξύ της Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής μπορεί να δημιουργήσει πολιτικές δυσκολίες με την Βόρεια Αμερική που είναι προς το συμφέρον ολόκληρης της Δύσης το να αποφευχθούν. Η Νότια Αμερική φαίνεται να είναι μάλλον ένα σημείο συνάντησης για τις οικονομίες και τους πολιτισμούς της Ευρώπης και της Αμερικής εξίσου. Έτσι, η δημιουργία μιας Ευρώπαϊκης-Αφρικανικής οικονομίας με σημαντική δυναμική, είναι πλέον ζωτικής σημασίας για την ζωή της Ευρώπης.
Ο πολιτισμός που σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε πρέπει να είναι ανθεκτικός και ανθρώπινος. Αυτό σημαίνει ότι οι Μαύροι δεν πρέπει να μπουν κάτω από τους Λευκούς στην Αφρική για να υποστούν εκμετάλλευση σαν μια δεξαμενή φτηνής, κατώτερης εργασίας. Υπάρχει άφθονος χώρος τόσο για τον Λευκό όσο και για τον Μαύρο στην Αφρική, η οποία εξακολουθεί να είναι μια σχετικά «άδεια ήπειρος». Υπάρχει άφθονος χώρος για δύο έθνη, που να έχει το καθένα πρόσβαση στο απαραίτητο πλούτο για μια πλήρη ζωή και ένα υψηλό επίπεδο. Αλλά πρέπει να είναι ξεχωριστά έθνη, αν δεν θέλουμε να επανέλθει η εκμετάλλευση της παλιάς αποικιοκρατίας. Όσες απατηλές εγγυήσεις πολιτικής ελευθερίας και αν ξαναδοθούν στους πολίτες- ακόμα και αν μπορούσε να ξεπεραστεί η αντίσταση του Λευκού πληθυσμού στο να γίνει μια αριθμητική μειοψηφία, και δεν θα μπορούσε να ξεπεραστεί χωρίς την δύναμη την οποία κανείς δεν είναι προετοιμασμένος να χρησιμοποιήσει- οι λιγότερο προηγμένοι λαοί θα γίνονταν πρακτικά δούλοι των πιο προηγμένων, αν ζουν αναμεμιγμένοι. Μια ατέλειωτη κληρονομιά φυλετικού μίσους θα είναι το αποτέλεσμα, με αποκορύφωμα μια έκρηξη η οποία θα κατασταλεί με αιματοχυσία. Γι ‘αυτό είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν δύο έθνη στην Αφρική, και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο αναγκαίος χώρος ή ο πλούτος των ενδεχόμενων τροφίμων και των πρώτων υλών δεν υπάρχουν. Και πάλι, αυτό είναι ένα έργο το οποίο δεν αφορά τα αδύναμα μεμονωμένα έθνη της Ευρώπης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι πέρα από τη δύναμη και την εξουσία μιας ενωμένης Ευρώπης.
Απ’ όπου κι αν εξεταστεί το ζήτημα, επιστρέφουμε στο αρχικό μας ερώτημα: πώς μπορεί κάτι τόσο μεγάλο όσο η Ευρώπη- Αφρική να πραγματοποιηθεί, χωρίς μια Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση; Πώς μπορεί να γίνει αυτό χωρίς Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση διαθέσιμη σε σύντομο χρονικό διάστημα το οποίο είναι σίγουρα πολύ λιγότερο από τα δεκαπέντε χρόνια που τώρα πιστεύεται ότι είναι ακόμη αναγκαία για να δημιουργηθεί η κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά; Και υπάρχει πιο κοντινή ελπίδα από μια Ενωμένη Ευρώπη με μια Ευρωπαϊκή- Αφρικανική οικονομία που θα παρέχει μια λύση για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα έθνη της Δυτικής Ευρώπης;
Κάτι τόσο μεγάλο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με ταχύτητα, χωρίς πραγματική ενότητα. Και τώρα πραγματική ενότητα σημαίνει: η Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση μιας Ευρώπης που θα συνιστά ένα Έθνος. Πρέπει τώρα να σκεφτούμε, να νιώσουμε, να δράσουμε σαν Ευρωπαίοι!
από το βιβλίο του Μόσλεϋ “The alternative”
Ο Σερ Όσβαλντ Μόσλεϋ (1896-1980) υπήρξε μια κορυφαία μορφή πολιτικού και διανοουμένου του Ευρωπαϊκού Εθνικισμού, χαρισματικός και δραστήριος , γνωστότερος περισσότερο από το κόμμα του «Βρετανική Ένωση Φασιστών» που ενοποίησε τους Εθνικιστές της Μεγάλης Βρετανίας, τους Άγγλους μελανοχίτωνες.
Από τους Συντηρητικούς και τους Εργατικούς με τους οποίους ήταν εκλεγμένος βουλευτής, πέρασε στον Επαναστατικό Εθνικισμό, αντικαπιταλιστικό και αντικομουνιστικό. Με την κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το κόμμα του τέθηκε εκτός νόμου και ο ίδιος φυλακίστηκε. Το 1946, ο Όσβαλντ ίδρυσε το «Εθνικό Κόμμα της Ευρώπης». Το 1951 εγκαταστάθηκε στην Ιρλανδία διότι στην Αγγλία ένιωθε φυλακισμένος. Συμμετείχε ως ιδρυτικό μέλος στο «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Κίνημα» με σκοπό την διάδοση του Εθνικισμού. Μέχρι το τέλος της ζωής του παρουσίασε πολύπλευρη εθνικιστική δράση και γνώρισε καταξίωση ακόμα και από τους αντιπάλους του.
Στο κείμενο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά στην Ανάκτηση, αναλύονται οι θέσεις του για μια εθνικιστική ενωμένη Ευρώπη, από βιβλίο του που εκδόθηκε μεταπολεμικά.