Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερη τάση να απεχθάνονται τη μυρωδιά των ούρων, του ιδρώτα και άλλων οσμών του σώματος είναι πιο πιθανό να έχουν δεξιές αυταρχικές συμπεριφορές, σύμφωνα με έρευνα.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι η μεγαλύτερη απέχθεια για τις σωματικές οσμές συνδέθηκε, αν και σε μικρό βαθμό, με την υποστήριξη στον Ντόναλντ Τραμπ όταν ήταν προεδρικός υποψήφιος.
Η επιστημονική ομάδα αναφέρει ότι τα ευρήματα στηρίζουν την ιδέα ότι ένα αίσθημα αηδίας μπορεί εν μέρει να στηρίξει τις κοινωνικές διακρίσεις εναντίον άλλων, με τη σύνδεση να έχει τις ρίζες της σε μια πρωτόγονη παρόρμηση να αποφευχθεί η σύλληψη ασθενειών από άγνωστους ανθρώπους ή περιβάλλοντα.
«Πιστεύουμε ότι οι αυταρχικές συμπεριφορές θα μπορούσαν, τουλάχιστον εν μέρει, να έχουν τις ρίζες τους στη βιολογία», δήλωσε ο Δρ Jonas Olofsson, συν-συγγραφέας της έρευνας από το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και το Σουηδικό Collegium for Advanced Study.
Αλλά, τόνισε, τα συναισθήματα αηδίας δεν είναι αμετάβλητα. «Αν και η αηδία είναι ένα πολύ πρωτόγονο συναίσθημα που είναι σίγουρα ριζωμένο στη βιολογική μας επιβίωση, μπορεί ακόμα να αλλάξει», ανέφερε.
Προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει τα επίπεδα αηδίας με τον πολιτικό προσανατολισμό, με κάποια έρευνα να υποδηλώνει ότι εκείνοι που χαρακτηρίζονται συντηρητικοί έχουν μεγαλύτερη αποστροφή για τις αποκρουστικές εικόνες.
«Πιστεύουμε ότι η όσφρηση μπορεί να βρίσκεται στη ρίζα του συστήματος ανίχνευσης παθογόνων. Έτσι η αηδία προς τις οσμές του σώματος μπορεί να είναι ο πιο πρωτόγονος, ο πιο θεμελιώδης τρόπος ανίχνευσης παθογόνων παραγόντων», ανέφερε.
Γράφοντας στο περιοδικό Royal Society Open Science, ο Olofsson και οι συνεργάτες του αναφέρουν πώς διερεύνησαν το θέμα σε τρία πειράματα, στα οποία συμμετείχαν συνολικά περισσότεροι από 750 συμμετέχοντες που προσλήφθηκαν στο διαδίκτυο.
Οι συμμετέχοντες έλαβαν ερωτηματολόγια για μια σειρά θεμάτων, συμπεριλαμβανομένου του βαθμού κοινωνικού, φορολογικού και ηθικού φιλελευθερισμού τους και του επιπέδου αηδίας τους προς διάφορα παθογόνα. Τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν σε κλίμακα επτά σημείων την απάντησή τους σε φράσεις όπως «κάθεται δίπλα σε κάποιον που έχει κόκκινες πληγές στο χέρι του».
Τους ζητήθηκε επίσης να αξιολογήσουν σε μια κλίμακα πόσο αηδιασμένοι ήταν από μια συλλογή δηλώσεων που συνδέονται με τις οσμές του σώματος όπως «Κάθεστε δίπλα σε έναν φίλο και παρατηρείτε ότι τα πόδια σας μυρίζουν έντονα» και πόσο εμφατικά συμφώνησαν με 15 δηλώσεις που συνδέονται με τον δεξιό αυταρχισμό όπως «Η χώρα μας χρειάζεται έναν ισχυρό ηγέτη, προκειμένου να καταστρέψει τα ριζοσπαστικά και ανήθικα ρεύματα που επικρατούν σήμερα στην κοινωνία».
Επιπλέον, ζητήθηκε από μια ομάδα συμμετεχόντων να απαντήσει σε μια σειρά δηλώσεων που σχεδιάστηκαν για να εκτιμήσουν πόσο υποστήριζαν τους προεδρικούς υποψηφίους των ΗΠΑ.
Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν ότι ο δεξιός αυταρχισμός συνδέθηκε με ένα αίσθημα απώθησης προς τις οσμές του σώματος και ότι υπήρξε επίσης μια μικρή σχέση μεταξύ τέτοιων συναισθημάτων αηδίας και υποστήριξης για τον Ντόναλντ Τραμπ.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι περίπου το 10% του αυταρχισμού –θα μπορούσε να εξηγηθεί από την ευαισθησία αηδίας της οσμής του σώματός τους», εξήγησε ο Olofsson. Περίπου το 2% της υποστήριξης προς τον Τραμπ θα μπορούσε να εξηγηθεί από το πόσο αηδιασμένοι ήταν οι άνθρωποι από τη σκέψη των οσμών του σώματος, είπε.
Τα ευρήματα, σημείωσε ωστόσο ο Olofsson, σημαίνουν ότι δεν είναι δυνατόν να αξιολογηθεί με ακρίβεια ο αυταρχισμός ενός ατόμου, ή η πολιτική προτίμησή του, με βάση τις απαντήσεις του στην οσμή του σώματος.
Ο Roger Giner-Sorolla, καθηγητής κοινωνικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε ότι η έρευνα αυτή συνδέεται με προηγούμενες μελέτες που υποδηλώνουν ότι οι άνθρωποι που είναι ευαίσθητοι στη σωματική αηδία είναι επίσης λιγότερο ανεκτικοί στις κοινωνικές ομάδες χαμηλότερης θέσης.
Και αναρωτιέται κανείς, χρειάστηκε να ξοδευτεί τόσος κόπος και χρήμα για αυτή την έρευνα;