του Gabrielle Adinolfi
Ολιγαρχικές στρατηγικές διείσδυσης, υποκατάστασης και χειραγώγησης σε τέλεια τροτσκιστική λογική. Γιατί έχουμε τους πιο επικίνδυνους εχθρούς δίπλα μας και όχι μπροστά μας; Γιατί η δεξιά είναι πιο επικίνδυνη για τα έθνη σήμερα από την αριστερά; Γιατί μαζεύονται απειλητικά σύννεφα πάνω από όλους μας και πάνω από τους λαούς μας;
Το σύστημα δυναμώνει
Η εξουσία και η δημοκρατία (η πεμπτουσία της τυραννίας και της σκλαβιάς) δεν βρίσκονται σε κρίση καθόλου, αντίθετα η προηγμένη τεχνολογία και η ανθρωπολογική τροποποίηση (με εθνοπολιτισμική μόλυνση), δυναμώνουν, παρακινώντας τους να κλαδέψουν τις γραφικές μορφές στις οποίες είχαν βασίσει το ψυχικό τους κράτημα.
Η εξουσία και η δημοκρατία (ή η μεταδημοκρατία αν προτιμάτε) ξεσπούν από υγεία και έχουν δημιουργήσει μια αποσύνδεση μεταξύ της άρχουσας τάξης από τη μια πλευρά και του πλήθους των υποκειμένων από την άλλη. Όσοι αγωνίζονται για να «υπερασπιστούν» ή να αποκαταστήσουν την κλασική δημοκρατία δεν είναι μόνο αναλφάβητοι στην πολιτική φιλοσοφία, αλλά είναι σαν να προσπαθούν να κολυμπήσουν από τον βυθό της θάλασσας στην επιφάνεια, τυλιγμένοι με μεταλλικό μανδύα και με μολυβένιες μπότες.
Η κλασική σκηνή, αυτή του κοινοβουλευτισμού, έχει αντικατασταθεί -λίγο από τον υπολογισμό και πολύ από τη δύναμη των πραγμάτων- από έναν ολοκληρωτικό διαχωρισμό των επιπέδων. Ενώ όλα τα παιχνίδια στα οποία δεν εμπλέκονται τα θέματα παίζονται στο υψηλότερο επίπεδο, λειτουργούν στο χαμηλότερο επίπεδο, βάζοντας τους πάντες σε εικονικές συγκρούσεις με τη γεύση του εμφυλίου πολέμου.Όλα αυτά συμβαίνουν και φυσικά -το Χάος είναι που το γεννά- και μευπολογισμό, όπως καλά είχε δει ο κοινωνιολόγος Έρικ Βέρνερ.
Ο μηχανισμός ελέγχου βασίζεται σε εμάς
Κάθε θέμα που τίθεται στο τραπέζι (μετανάστευση, σχολείο, σεξ, ομοφυλόφιλος, τρανσέξουαλ, πανδημία, εμβόλια, πράσινο πάσο, Ρωσία, ΕΕ) δημιουργεί δύο αντίπαλα στρατόπεδα που μισούν το ένα το άλλο χωρίς ακριβή λόγο και ξεσπούν με εξτρεμιστικές και παθολογικές δηλώσεις, βασισμένα σε βαρετά οράματα, μονόπλευρες απόψεις και βαθιά άγνοια. Είναι λοιπόν ένα συνεχές μίσος για ομάδες ηλίθιων στις οποίες ενώνονται λιγότερο ανόητοι άνθρωποι που κάνουν μια επιλογή μεταξύ των ανεπαρκειών αλλά προσαρμόζονται για να απενεργοποιήσουν τον εγκέφαλο ούτως ή άλλως.
Ζούμε σε ένα φανταστικό παραλήρημα εμφυλίου πολέμου, που τροφοδοτεί τη δυσαρέσκεια και τη διχόνοια, στην οποία όλα τα μέρη αλληλοεξουδετερώνονται καθώς η ολιγαρχία προχωρά ανενόχλητη.
Αποκαλυπτικά οράματα στρώνονται πάνω σε αυτή τη μαζική ανησυχία, μετατρέποντάς την σε πανδημία κλινικών περιπτώσεων. Εδώ συνδυάζονται τέλεια από την μία η τροτσκιστική λογική της μόνιμης έντασης να αλλάζει συνεχώς την κοινωνία με μια ανατρεπτική έννοια και από την άλλη η ολιγαρχική τεχνική ελέγχου της εξουσίας μέσω της αμοιβαίας εκτόξευσης ανταγωνισμών (σχήμα αντίθετων εξτρεμισμών που επαναλαμβάνονται σε πολλά επίπεδα).
Τα επιχειρήματα δεν είναι απαραίτητα ψευδή και εννοείται ότι για πολλούς είναι απόλυτης βαρύτητας και πρέπει να επιλυθούν άμεσα με κάθε τρόπο. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν τους αντιμετωπίζει με συστημικό και συγκεκριμένο τρόπο και ότι η κινητοποίηση για κάθε θέμα μετατρέπεται σε αυτοχορηγούμενη ύπνωση. Όσο ανεβαίνουν οι τόνοι χωρίς πολιτική σύνταξη, τόσο περισσότερο γίνεται λόγος για απόλυτη επείγουσα ανάγκη, για ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Και φυσικά τόσο η Ανοιχτή Κοινωνία προοδεύει ανενόχλητη και σταθεροποιείται χάρη στους αντιπάλους της που ταράσσονται σαν μαριονέτες σε έκσταση.
Μια επικίνδυνη προσφορά εξαγοράς
Και εδώ έρχονται οι σημαντικοί κίνδυνοι για τους λαούς μας και για όσους ανήκουν σε μια περιοχή σκέψης που περιέχει τα κριτήρια για την έξοδο από το Χάος μέσα από μια δημιουργική επανάσταση, όχι διπολική αλλά συνθετική, όχι ανταγωνιστική αλλά «τρίτη». Η μόνη που μπορεί να επιτρέψει την αναγέννηση μιας συνοχής μεταξύ άρρωστων τμημάτων διαλυμένων λαών και εθνικών και ευρωπαϊκών ιστορικών συμφερόντων.
Αυτά τα περιβάλλοντα απειλούνται τώρα, γιατί η λαϊκή δεξιά είναι ένα σημαντικό κοινωνιολογικό πεδίο μάχης και επομένως τα κέντρα ελέγχου και πρόκλησης πρέπει να το καθαρίσουν από αυτούς που δεν μπορούν να χειραγωγήσουν εκατό τοις εκατό και πάνω απ’ όλα πρέπει να ακυρώσουν την ψυχική δομή ενάντια στην οποία συγκρούεται ο εγληματικός διπολισμός τους..
Όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και αλλού, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, ξεκίνησε αθόρυβα το σύστημα με δικαστικές-πολιτικές καταστολές από τη δεκαετία του εβδομήντα. Αυτό δεν είναι για να απαλλαγούνε από την ακροδεξιά, αλλά για να τις οικειοποιήσουνε και να τις χρησιμοποιήσουνε όχι μόνο ενάντια στη φασιστική σκέψη αλλά ενάντια στα δικά τους έθνη και ενάντια στην Ευρώπη. Υπάρχει μια βρετανική, ισραηλινή και αμερικανική προσπάθεια εξαγοράς όλης της δυτικής «λαϊκιστικής» δεξιάς. Τα συμφέροντα του Λονδίνου, του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον δεν είναι απαραίτητα τα ίδια και οι παραλλαγές στο παιχνίδι είναι διαφορετικές, αλλά αυτός ο κόσμος είναι κατειλημμένος και διχασμένος όπως το Ρουρ μετά τις Βερσαλλίες, όπως το Βερολίνο και η Τεργέστη μετά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο.
Θέλουν να παράγουμε το χούμους στο οποίο θα πεθάνουμε
Προφανώς οι κίνδυνοι για τους λαούς μας δεν προέρχονται μόνο από τη δεξιά, αλλά η τελευταία σε όλη τη Δυτική Ευρώπη φαίνεται προορισμένη να χτυπήσει τα συμφέροντά , όχι από μπροστά αλλά από πίσω.
Δεν αναφέρομαι μόνο στη συστηματική αντιευρωπαϊκή λειτουργία, δηλαδή στον εχθρό της αξιοπρέπειας και της κυριαρχίας, αλλά σε πιο ανησυχητικά ζητήματα. Με άλλα λόγια, στην παραγωγή ενός χούμους όπου ο εικονικός εμφύλιος πόλεμος μπορεί να μετατραπεί σε μια αιματηρή στρατηγική για τους πλάγιους πολέμους που θα κάνουν οι WASP εναντίον όλων μας κατά την πολυπολική αναδιάρθρωση της παγκόσμιας ισορροπίας.
Υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη, ύπουλη, δραματική και τρομερή περίπτωση που ξεχωρίζει στον ορίζοντα, και αυτή είναι η γαλλική. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η Γαλλία είναι μια πυρηνική δύναμη, απλωμένη σε όλους τους ωκεανούς, που κρατά τους ευρωπαϊκούς χώρους στην Αφρική και είναι η μόνη που αντιμετωπίζει την Τουρκία, προνομιούχο σύμμαχο των Αγγλοαμερικανών.
Zemmour: μια μεγαλειώδης ολιγαρχική κίνηση
Ο Eric Zemmour αναπτύχθηκε επιστημονικά για χρόνια και στη συνέχεια τέθηκε ξαφνικά σε τροχιά για τις προεδρικές εκλογές (τόσο ξαφνικά που τον υποστηρίζουμε εδώ και ένα χρόνο, αλλά κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει).
Αυτή η μεγαλομανής καρακάξα έχει την υποστήριξη πολλών μεγιστάνων των μέσων ενημέρωσης, ολόκληρης της ατλαντικής και μασονικής δεξιάς που ανέκαθεν εμπόδιζε την εθνική πολιτική στο όνομα του χειρότερου Stay Behind, και η μηχανή που την κάνει να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα είναι ακόμα πιο επιβλητική από αυτήν που δημιούργησε τον Μακρόν πριν από πέντε χρόνια.
Υποδυόμενος το μέρος του προφήτη, αυτός ο ποπ σταρ επιβεβαιώνει μια λογική εμφυλίου και θρησκευτικού πολέμου που δεν θα τον οδηγήσει στα Ηλύσια αλλά θα του επιτρέψει να πραγματοποιήσει αυτή την «Αντικατάσταση Πληθυσμού» ενάντια στην οποία στέκεται τόσο πολύ: ένας Εβραίος αλγερινής καταγωγής θα αντικαταστήσει έναν Βρετόνο στην κορυφή της εθνικής δεξιάς.
Εν τω μεταξύ, η περίεργη επιθετικότητά του θα παράγει δύο ίσα και αντίθετα αποτελέσματα. Το πρώτο θα είναι να θέσει σε αμηχανία τα Ηλύσια, που πριν από τέσσερα χρόνια τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει ακόμη και τις χλωμες αντι-ισλαμιστικές του δηλώσεις.
Το δεύτερο θα είναι να τρομάξει και να ταράξει τα banlieues ( οι τεράστιες περιφεριεακές συνοικίες του Παρισιου όπου μένουν μόνο μετανάστες)που θα οπλιστούν και ίσως περάσουν στην εκτεταμένη τρομοκρατία (μέχρι στιγμής είναι περιορισμένη). Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι Αγγλοαμερικανοί μετακινούν τους Σαλαφίτες κατά βούληση και ότι οι υπόλοιποι Τούρκοι και Σαουδάραβες, οι σύμμαχοί τους και, τουλάχιστον οι πρώτοι, αντίπαλοι της Γαλλίας, δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε τι θα συμβεί. Όσο για τους φυλετικούς/θρησκευτικούς πολεμοκάπηλους που συνωστίζονται πίσω από το Zemmour, ξέρουμε ότι δεν έχουν τα κότσια, οπότε με τον πρώτο κίνδυνο θα εξαφανιστούν ενώ κάποιος πιο αθώος θα αφήσει τον εαυτό του να ξεγελαστεί και να συντριβεί, ενώ οι ισλαμιστές υπέρ του ΝΑΤΟ θα χτυπήσουν στο σωρό των Γάλλων .
Χάρη στο Zemmour, οι Αγγλοαμερικανοί θα επιστρέψουν στη Νορμανδία και θα προκαλέσουν μαζικούς θανάτους αμάχων όπως τότε.
Δεν πρέπει να παραδοθεί κανένα έδαφος
Σίγουρα δεν υπάρχουν φίλοι στην αριστερά, αλλά εκεί τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Σήμερα είναι η δεξιά, ιδιαίτερα η ακραία, που ενεργεί ως εχθρός και ως υπηρέτης και κρύβει μέσα της τους μεγαλύτερους κινδύνους για τον εαυτό της και για τους αντίστοιχους λαούς της.
Με αυτό δεν προτείνω να απομονωθούμε και να εγκλωβιστούμε σε έναν πύργο, αλλά μάλλον να παλέψουμε στην πολιτική σφαίρα στην οποία δεχόμαστε εισβολή, μυστικοποίηση, μεγάλη παρωδία και διάλυση.
Δεν είναι εύκολο έργο και να ξέρετε ότι αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο.