Οι Ιδέες και τα Πιστεύω μας είναι μόνο για θεωρητικές συζητήσεις και τίποτε παραπέρα; Ίσως κάποιοι από εμάς να μένουν μόνο στην θεωρητική μελέτη του Εθνικισμού, αδυνατώντας ή και αδιαφορώντας για την πρακτική εφαρμογή του. Παρόλα αυτά, ο Εθνικισμός δεν είναι για να παραμένει εγκλωβισμένος στο μυαλό του καθενός αλλά επιβάλλεται να εφαρμόζεται κάθε μέρα σε κάθε τομέα της ζωής του Εθνικιστή. Τα επιχειρήματα που πιθανόν να χρησιμοποιήσει κάποιος για να υπερασπιστεί την μη εφαρμογή ή το ανεδαφικό της πρακτικής εφαρμογής του Εθνικισμού σίγουρα έχουν κάποια βάση και για αυτό ευθυνόμαστε όλοι μας. Είτε πρόκειται για απλούς συναγωνιστές που έχουν έναν κύκλο συγκεκριμένων ατόμων, είτε πρόκειται για προβεβλημένα στελέχη του χώρου, η θεμελιώδης αρχή παραμένει ίδια. Δεν νοείται να πιστεύουμε σε ιδέες αλλά να μην τις εφαρμόζουμε.
Όπως, άλλωστε, είχε πει και ο Εζρα Πάουντ : «Αν δεν κάνεις θυσίες για τις ιδέες σου ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου…».
Εμείς λοιπόν δεν αναφερόμαστε στις θυσίες των μεγάλων και σημαντικών, όπου κάθε συνειδητοποιημένος ιδεολόγος είναι βέβαιον ότι θα κάνει όταν και αν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Αναφερόμαστε στις μικρές θυσίες της καθημερινότητας οι οποίες προφανώς και είναι υποδεέστερες αλλά σαν άθροισμα δίνουν την στάση ζωής του καθενός. Όσο αστείο και αν ακούγεται, ο ιδεολόγος φαίνεται στα απλά και μικρά , γιατί στα μεγάλα και σημαντικά, θεωρητικά, και ο μη συνειδητοποιημένος μπορεί να επιδείξει θάρρος και αυτοθυσία, ειδικότερα εμείς οι Έλληνες.
Έτσι λοιπόν οφείλουμε να ξεκινήσουμε να σκεπτόμαστε και την πρακτική εφαρμογή του Εθνικισμού στα μικρά και ίσως, για κάποιους, ασήμαντα γιατί σήμερα είναι η μοναδική απόδειξη της εφαρμοσιμότητας των ιδεών μας.
Προφανώς και υπάρχουν πολλές ιδέες και προτάσεις, αλλά αν δεν συγκεντρωθούν για να παρουσιαστούν πως θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν από συναγωνιστές που πιθανότατα δεν τις έχουν συλλάβει ακόμη;
Σε αυτό το «κενό προτάσεων» υπεύθυνοι είμαστε όλοι μας, λίγο ή πολύ, καθώς επαναπαυτήκαμε στην “μακαριότητα” των Ιδεών και την αμιγώς θεωρητική μελέτη αυτών.
Υπάρχει άραγε τρόπος να εφαρμοσθεί η ιδεολογία μας στην καθημερινότητα;
Σε αυτό το κείμενο γίνεται μια πρώτη απόπειρα να υπάρξουν κάποιες προτάσεις για πρακτική εφαρμογή του Εθνικισμού και σίγουρα δεν είναι μόνον αυτές, αλλά είναι μια αρχή. Το χρήμα είναι αυτό που καθορίζει πολλούς παράγοντες και είναι ένα ισχυρότατο μέσον πίεσης και οφείλουμε να το εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Μπορεί κάποιος να μη συμμερίζεται τις απόψεις μας αλλά όταν εμπλέκεται το χρήμα και το κέρδος του, τότε θα του επιβάλουμε την άποψή μας, του αρέσει δεν του αρέσει. Προφανώς και αν γίνει με μαζικότητα θα επιφέρει μεγαλύτερα αποτελέσματα αλλά και ένας άνθρωπος μόνον είναι ισχυρότατο πλήγμα. Σκεφθείτε μόνον πόσα χρήματα ξοδεύετε ετησίως για αγορά προϊόντων, κάθε είδους… Χιλιάδες ευρώ.
Φανταστείτε λοιπόν, ένας μόνον, τι οικονομική «ζημία» μπορεί να κάνει αν για οποιονδήποτε λόγο «αλλάξει» αγοραστικές συνήθειες…
Αγορά προϊόντων ελληνικών συμφερόντων
Και όμως υπάρχουν ελληνικές επιχειρήσεις, με αμιγώς ελληνικό προσωπικό. Συνήθως είναι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις που πηγαίνουν από γενιά σε γενιά και σε αυτές εργάζονται άτομα της οικογενείας. Έτσι τα χρήματά μας δεν πηγαίνουν σε ξένους, είτε εργαζόμενους, είτε εργοδότες αλλά σε ελληνικά χέρια. Στηρίζοντας αυτές τις ελληνικές επιχειρήσεις, δίνουμε τα χρήματά μας σε Έλληνες αλλά ταυτόχρονα επιβραβεύουμε, έμμεσα, την επιλογή ελληνικού προσωπικού. Έτσι δίδονται περισσότερες δουλειές σε Έλληνες, κάτι που θεωρούμε στοιχειώδες. Μπορεί κάποιες υπεραγορές – πολυκαταστήματα, να κάνουν δελεαστικότατες προσφορές αλλά υπάρχουν αντίστοιχες ελληνικές αλυσίδες καταστημάτων που προσφέρουν εξίσου καλές τιμές και απασχολούν Έλληνες εργαζόμενους με τα κέρδη να πηγαίνουν σε ελληνικά χέρια αποκλειστικά.
Φυσικά το επιχείρημα ότι το «κέρδος δεν έχει σύνορα» να φαντάζει ρεαλιστικό αλλά δεν είναι κάθε περίπτωση η ίδια. Υπάρχουν παραδείγματα υπεραγορών (supermarket) που βρίσκονται στο πλάι του Έλληνα εργαζόμενου και έχουν καταστήματα σε όλη τη χώρα. Το αν κάποιος «βαριέται» να κάνει λίγα χιλιόμετρα παραπάνω για να βρει κατάστημα των εν λόγω αλυσίδων, τότε είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει τον ίδιο…
-Αγορά προϊόντων ελληνικής παραγωγής και προέλευσης:
Κατά το παρελθόν είχαν γίνει πολλές και επιτυχημένες εκστρατείες στήριξης ελληνικών προϊόντων. Τι πιο απλό, όταν αγοράζουμε ένα προϊόν, να το γυρίσουμε για να δούμε την χώρα προέλευσης και συσκευασίας; Μια φορά να το κάνουμε σε κάποιο προϊόν, θα ξέρουμε και στις επόμενες αγορές μας. Θα εκπλαγείτε με το πόσα προϊόντα, που θεωρούσατε εκ των προτέρων αλλοδαπής προέλευσης, παράγει η χώρα μας. Από ενδύματα, υποδήματα, είδη ρουχισμού, μέχρι ποδήλατα από μικρές βιοτεχνίες. Με τη διάδοση του διαδικτύου είναι πλέον προσιτό σε όλους να εντοπίσουν τέτοια προϊόντα. Υπάρχουν ιστότοποι με συγκεντρωμένες επιχειρήσεις και προϊόντα αμιγώς ελληνικά.
Ακόμη και σε αλυσίδες που βρίθουν από κινέζικα και τούρκικα προϊόντα υπάρχουν αντίστοιχα ελληνικά, αρκεί να κοιτάξουμε λίγο προσεκτικότερα. Το αν επιλέξει κάποιος να το κάνει ή όχι, είναι επιλογή του και, ίσως υπερβάλλοντας, εθνική υπόθεση.
-Επιλογή καταστημάτων με Έλληνες στο προσωπικό: Όταν βρεθούμε σε κάποιο κατάστημα όπου οι υπάλληλοι είναι αλλοεθνείς, πολύ απλά δεν το ξαναεπιλέγουμε. Χωρίς φαμφαρονισμούς και υπερβολές στους οικείους μας που ίσως δεν συμμερίζονται τις θέσεις μας. Υπάρχουν τόσα καταστήματα που μπορούν να μας παράσχουν ακριβώς το ίδιο προϊόν ή υπηρεσία και απασχολούν Έλληνες. Έτσι λοιπόν την επόμενη φορά θα αλλάξουμε προτίμηση, τόσο απλά.
-Ο «ωχαδερφισμός» και η ασημαντότητα της μονάδος: Πόσες φορές άραγε έχουμε ακούσει κάποιον να λέει (αν δεν είμαστε και εμείς ενίοτε) «ωχ μωρέ, εγώ θα αλλάξω την κατάσταση; άσε να κάνω αυτό τώρα και βλέπουμε…»
Όσο δελεαστικό και «ξεκούραστο» να φαντάζει σε κάποιους αυτό, δεν παύει να είναι μια φθηνή δικαιολογία σε οποιονδήποτε τομέα και αν αναφέρεται.
Η αλήθεια είναι πως ένας ή και δύο άνθρωποι δεν αλλάζουν τον κόσμο, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, αυτό όμως δε σημαίνει πως ένας ή δύο δεν μπορούν να παραδειγματίσουν και να επηρεάσουν άλλους, ακόμη και αν είναι ο στενός φιλικός – οικογενειακός τους κύκλος.
Το μόνο που χρειάζεται είναι οι επιλογές και κινήσεις στην καθημερινότητα, να γίνονται με συνέπεια και συνέχεια. Όταν κάτι θετικό γίνεται με συνέπεια και σωστά τότε οι γύρω μας επηρεάζονται έστω και υποσυνείδητα. Τα πάντα είναι θέμα τρόπου και αν καταφέρουμε να «αλλάξουμε» μερικές συνήθειες έστω και σε έναν ακόμη είναι πολύ μεγάλο όφελος.
Αυτές ήταν μερικές από τις προτάσεις που επικεντρώνονται κυρίως στον οικονομικό τομέα που είναι και εκείνος που ασκεί τη μεγαλύτερη πίεση. Προφανώς και υπάρχουν πολλές, ακόμη, προτάσεις και ιδέες για «έξυπνο» και έμμεσο τρόπο εφαρμογής των ιδεών μας, στον μη πολιτικό τομέα. Ας σκεφθεί ο καθένας πως μπορεί να προσαρμόσει στην καθημερινότητά του, επιλογές και αγορές που προωθούν τα ελληνικά συμφέροντα.
Δύναμή μας, η τσέπη μας!
Ευριπίδης Ρηγόπουλος