tου Άγγελου Δημητρίου
Η επίφαση προθέσεων πλουραλισμού της γκραμσιανής διαλεκτικής κατέπεσε εσχάτως, με αφορμή την συζήτηση για το κατά πόσο η Θεία Κοινωνία είναι επικίνδυνη για την δημόσια υγεία, ενόψει της έλευσης του περίφημου- και αμφιλεγόμενου- ιού στην χώρα μας.
Στα συμβατικά μέσα ενημέρωσης αλλά και στο διαδίκτυο, πλεόνασαν – στο περιθώριο των ειδήσεων και των συζητήσεων- οι ύβρεις και οι προσβολές κατά της χριστιανικής πίστης, η λοιδορία και η υποτίμηση της έννοιας του «μυστηρίου» και του «ιερού». Με πρόσχημα πάντα, την έγνοια για την «δημόσια υγεία» και «τις ζωές των γερόντων μας».
Και είναι ένα πρόσχημα, απομακρυσμένο από ρεαλιστικό κίνδυνο, καθώς το ποσοστό των εκκλησιαζομένων πολιτών είναι πολύ μικρό, ακόμα δε μικρότερο είναι το ποσοστό όσων μεταλαμβάνουν, κατά εμπειρική και στατιστική πιστοποίηση. Ο θόρυβος λοιπόν είναι δυσανάλογα μεγάλος σε σχέση με τους πραγματικούς κινδύνους. Ο θόρυβος συνεχίστηκε ακόμα και μετά από καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις επιστημόνων.
Οι δακρύβρεχτοι ή οργίλοι αφορισμοί περί αποφυγής της «λεκτικής κακοποίησης», περί «σεβασμού της διαφορετικότητας, περί «προάσπισης δικαιωμάτων», περί «ανθρωπιάς», τέθηκαν στο περιθώριο και η «δημόσια υγεία» έδωσε το άλλοθι για την διασπορά ενός κλίματος εχθρικού, ενός κλίματος διασυρμού προς ό, τι αγαπούν περισσότερο και σεμνύνονται οι ορθόδοξοι χριστιανοί.
Άνθρωποι άπειροι και άγευστοι της ευχαριστιακής ζωής και παράδοσης, μα σίγουρα προοδευτικοί και εχέφρονες, βάλθηκαν να γελοιοποιήσουν μια παράδοση αιώνων, στάθηκαν επικριτικοί και επέδειξαν στυγνό δογματισμό. Η χλεύη έγινε το όχημα για να ξεπεραστεί η αμηχανία τους μπροστά στην δύναμη που έχουν ανορθολογικές επιλογές στην ζωή άλλων συμπολιτών τους. Επιτέλους, είναι πολύ περιορισμένη χρονικά- ιστορικά αυτή η θεοποίηση της λογοκρατίας για να καταλαμβάνει τέτοιες αξιώσεις παντοδυναμίας πάνω στις ζωές μας και αυτό είναι κάτι στο οποίο θα πρέπει να επιμείνουμε μέσα από το παράδειγμα των επιλογών μας.
Ο πολιτισμικός μαρξισμός ενδύεται για να εκκινήσει την προπαγανδιστική μηχανική του τις καλύπτρες της «δημοκρατικής ευαισθησίας», αναλαμβάνει την αποστολή του χωροφύλακα των δικαιωμάτων διαφόρων μειονοτικών κοινωνικών ομάδων, μπαινοβγαίνει κατά το δοκούν στον χώρο της βίας και της επίκλησης της κοινωνικής ειρήνευσης, είναι ένας λυσσώδης χαμαιλέοντας που στην ουσία δεν έχει παρά σκοποθεσίες επικράτησης ενός γρανιτένιου ολοκληρωτισμού, με το δεκανίκι της οντολογικής παραπληγίας του ορθολογισμού.
Στον πριν από λίγο καιρό ανακύψαντα δημόσιο διάλογο για τις εκτρώσεις, κατά το γνωστό γεγονός της ανάρτησης αφισών στους χώρους του μετρό που είχαν σκοπό να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες για την ζωή του εμβρύου, οι φορείς του δικαιωματισμού έλαβαν αυτή την φορά δράση υπέρ της «αυτοδιάθεσης του σώματος», υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων των γυναικών, υπέρ της «επιστημονικής αλήθειας». Τι κι αν η γονιδιακή διαφοροποίηση του εμβρύου από την κυοφορούσα αποτελεί μια επιστημονική πραγματικότητα; Η διαφορετική άποψη έπρεπε να φιμωθεί με την απολυτοποίηση της αξίας του «ατομικού δικαιώματος».
Στην περίπτωση της Θείας Κοινωνίας η ελευθερία άσκησης της θρησκευτικής λατρείας, ο σεβασμός της διαφορετικής πίστης, παραγκωνίζονται συνειδητά από τους δικαιωματιστές, όπως και στην περίπτωση των εκτρώσεων, παραγκωνίζεται η σημασία της ελευθερίας του λόγου.
Οι προοδευτικοί δικαιωματιστές φανερώνονται αυθωρεί ως σκοταδιστές, στην φωταυγή μεταχριστιανική και πολύχρωμη εποχή μας, προκειμένου να φέρουν την πραγματικότητα στα μέτρα και τις επιδιώξεις τους.
Σε πολιτικό επίπεδο, λίγη σημασία έχει να αντιπαρατεθεί κανείς επί της ουσίας των θεμάτων που προκύπτουν με τους φορείς αυτών των μεθόδων. (Όπως και για τον χριστιανό λίγη έως καθόλου σημασία έχει όλος αυτός ο προπαγανδιστικός μηχανισμός την ώρα που μετέχει στα μυστήρια τα οποία πιστεύει). Περισσότερη σημασία θα είχε αν κοπιάζαμε για την διάνοιξη των μεταπολιτκών οδών που θα έφερναν πιο κοντά στην αλήθεια της πολιτικής, στην ουσία των πραγμάτων. Αυτό είναι το δικό μας στοίχημα.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός και καθώς θέλει να κρύψει την μειονεξία του γι’ αυτό, επιδιώκει την βίαιη επιβολή και του δικού μας ξεγυμνώματος. Ας μην το επιτρέψουμε.