Πλησιάζουμε στην συμπλήρωση μισού αιώνα, 47 χρόνια έχουν περάσει για την ακρίβεια, από την αποφράδα ημέρα της 28ης Φεβρουαρίου του 1975 τότε που ο Έλληνας Εθνικιστής Μιχάλης (Μίκης) Μάντακας έπεφτε νεκρός από τα δολοφονικά πυρά των Αριστερών στην Ιταλία όπου σπούδαζε.
Σαν μία ελάχιστη προσφορά στην Μνήμη του οι Εκδόσεις «Λόγχη», εκδίδουν το βιβλίο του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου, με πρόλογο του Gabriele Adinolfi, που αναφέρεται στα γεγονότα των κρίσιμων εκείνων ημερών.
Παλαιότερα, τον Σεπτέμβριο του 2008, από τις εκδόσεις μας είχε κυκλοφορήσει το «Μίκης Μάντακας-ένας Μαχητής της Ευρώπης». Το βιβλίο έτυχε μεγάλης αποδοχής από το αναγνωστικό κοινό και στην παρουσίασή του είχε μιλήσει και ο ιδεολογικός ηγέτης της Νέας Δεξιάς στην Ελλάδα Σπύρος Σταθόπουλος.
Σε αυτήν την παρουσίαση ειπώθηκαν πολλά και ενδιαφέροντα διότι ο Σπύρος Σταθόπουλος, σπούδαζε εκείνη την περίοδο στην Ιταλία, ήταν μέλος του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι. και γνώριζε προσωπικά τον Μάντακα.
Το βιβλίο αυτό δεν είναι απλά μία επανάληψη των όσων έχουν γραφεί μέχρι σήμερα.
Έρχεται να συμπληρώσει την προηγούμενη εκδοτική προσπάθειά μας, φέρνοντας στην επιφάνεια νέα συγκλονιστικά στοιχεία από τις ημέρες εκείνες, που πολύ εύστοχα ονομάστηκαν «ημέρες του μολυβιού».
Ήταν τότε που οι σφαίρες είχαν δώσει την θέση τους στην πολιτική αντιπαράθεση, αλλά όχι μόνον αυτές. Υπήρξαν, με θύματα Εθνικιστές, τρομοκρατικές εμπρηστικές επιθέσεις και κάθε είδους βία.
Επιθέσεις που έμεναν εν πολλοίς ατιμώρητες ή οι δράστες «έπεφταν στα μαλακά». Και όλα αυτά υπό την συνεχή πίεση των Αριστερών που διαδήλωναν στους δρόμους της γειτονικής χώρας απαιτώντας την αθώωση και την απαλλαγή ανθρώπων οι οποίοι είχαν διαπράξει εγκληματικές πράξεις μόνο και μόνο γιατί τα θύματα ήταν Εθνικιστές. Δεν θεωρούσαν ότι η ζωή των Εθνικιστών έχει αξία και το αποδείκνυαν στην πράξη.
Από την άλλη πλευρά η ζωή των Ελλήνων Εθνικιστών Φοιτητών στην Ιταλία ήταν πολύ δύσκολη ακόμα και στα χρόνια της 21ης Απριλίου. Όσοι δεν εντάσσονταν στην Αριστερά θεωρούνταν Εθνικιστές και κινδύνευαν, όσοι δε ήθελαν να μείνουν αμέτοχοι θεωρούνταν άνθρωποι του καθεστώτος των Αθηνών. Οι πραγματικοί Εθνικιστές μάλιστα διώκονταν ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, δεν είχαν καμία συμπαράσταση από το τότε καθεστώς της χώρας μας.
Αυτή ήταν η κατάσταση στην γειτονική μας χώρα την εποχή εκείνη, την ταραγμένη εποχή, και ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσιος μας μεταφέρει το όλο κλίμα, το πολεμικό κλίμα, που είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνον την δολοφονία του Μάντακα από τους Αριστερούς, αλλά και πλήθος ακόμη δολοφονικών επιθέσεων.
Ξετυλίγεται μπροστά μας η ανελέητη προσπάθεια της Αριστεράς να επιβληθεί με βία και αίμα, τότε που τις σφαίρες των δολοφόνων ακολουθούσαν οι πέννες των στρατευμένων δημοσιογράφων τους. Όλα αυτά φυσικά συνέβαιναν υπό την ανοχή του τότε αστικού καθεστώτος, ενός καθεστώτος του οποίου εχθροί ήταν μόνον οι Εθνικιστές.
Και στα δύο βιβλία τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται θα βρούμε όλα εκείνα τα στοιχεία για να μεταφερθούμε, νοητά, σε εκείνη την εποχή και να κατανοήσουμε τον δύσκολο αγώνα των Εθνικιστών Φοιτητών, Ελλήνων και Ιταλών και να κατανοήσουμε επίσης το ανεκτίμητο της προσφοράς όλων όσοι έπεσαν από τις σφαίρες, και όχι μόνον, των τραμπούκων της Αριστεράς.
Έμειναν Αθάνατοι περνώντας στο Πάνθεον των ηρωικώς πεσόντων για την Ευρωπαϊκή Πατρίδα.