Πριν από σαράντα χρόνια σαν σήμερα, ο βορειοϊρλανδός Μπόμπυ Σαντς, κρατούμενος στις βρετανικές φυλακές, πεθαίνει μετά από 66 μέρες απεργίας πείνας. Με τον ίδιο τρόπο, θυσιάζουν τη ζωή τους το επόμενο διάστημα άλλοι εννέα κατάδικοι συναγωνιστές του.
Το αίτημά του ήταν να αναγνωριστεί ως πολιτικός κρατούμενος και όχι ως κοινός εγκληματίας, αίτημα το οποίο απέρριψε η αγγλική κυβέρνηση. Στο μεταξύ, όντας σε απεργία πείνας, ο Μπόμπυ Σαντς κατήλθε υποψήφιος κι εκλέχτηκε βουλευτής.
Όραμα του Σαντς και των συντρόφων του ήταν η απελευθέρωση ολόκληρης της Ιρλανδίας και η ανεξαρτητοποίησή της από τη Βρετανία. Όπως έγραφε ο ίδιος στο ημερολόγιό του, «στην Ιρλανδία, ειρήνη δεν θα υπάρξει ώσπου οι ξένοι Βρετανοί τύραννοι να πάρουν πόδι από ‘δώ, αφήνοντας τον ιρλανδικό λαό ως ενιαίο σύνολο να κανονίζει τις δικές του υποθέσεις, να καθορίζει λεύτερος τα πεπρωμένα του, λεύτερος στο μυαλό και το σώμα, ξέχωρος κι ανεξάρτητος στις ιδιαιτερότητές του, τις φυσικές, πολιτιστικές και οικονομικές».
Αξιοσημείωτο είναι ότι αγωνιστές της ΕΟΚΑ συναντήθηκαν με Ιρλανδούς αγωνιστές του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA) στις βρετανικές φυλακές κατά την περίοδο 1956 – 1957 και ανέπτυξαν με αυτούς στενούς δεσμούς φιλίας. Μάλιστα, μόλις έφτασαν, ένας Ιρλανδός έτρεξε και άρπαξε το χέρι ενός Κυπρίου, λέγοντάς του: «Είμαι περήφανος που σε συναντώ. Λέγομαι Μέρφυ, είμαι μέλος του IRA και πολεμώ τον ίδιο ιμπεριαλισμό με σένα.»
πηγή: Φωνή Ελευθερίας