Bλαντ Τέπες, Βλαντ Ντρακούλ, Βλάντ Δράκουλας ή και σκέτο Δράκουλας.
Δεν χρειάζονται περισσότερες συστάσεις για τον Βλαντ, τον ηγεμόνα.
Όσο γνωστός είναι ο θρύλος του Βλαντ, τόσο άγνωστος στους περισσότερους είναι ο πραγματικός του βίος. Ασφαλώς μια τέτοια προσωπικότητα δεν μπορεί να αποκαλυφθεί σε ένα άρθρο.
Ο γεννημένος το 1431 στη Σιγκισοάρα της Τρανσυλβανίας, Βλαντ βρέθηκε όμηρος των Οθωμανών από μικρή ηλικία μαζί με τον αδερφό του Ραντού. Κατά την διάρκεια της ομηρίας του, έμαθε τη τουρκική γλώσσα, διδάχθηκε την ισλαμική θρησκεία, αλλά η εξαιρετική στρατιωτική εκπαίδευση που δέχθηκε ήταν ίσως το μεγαλύτερο εφόδιο που θα του χρησίμευε στο μέλλον. Δεν ήταν όμως μόνο αυτά που διαμόρφωσαν τον ψυχισμό αλλά και τις ικανότητες του Βλαντ. Η επαφή του με τη σουλτανική αυλή, έδωσαν στον μικρό Βλαντ να καταλάβει ότι είναι δύσκολο και σκληρό να είναι κάποιος μεγάλος ηγέτης. Χρειάζεται όμως και κάτι άλλο: Οι ελιγμοί στα παρασκήνια, και αυτό το μάθημα το έμαθε πάρα πολύ καλά ο Βλαντ.
Πολλές πηγές αναφέρουν ότι προσωρινώς ασπάστηκε το Ισλάμ και ότι στη συνέχεια το αποκήρυξε, άλλες δεν ασπάζονται αυτή την άποψη. Όλοι όμως συμφωνούν στο γεγονός ότι ο Ραντού, ο αδερφός του είχε ασπαστεί πλήρως όλα όσα του μάθαιναν. Πολλά και σημαντικά γεγονότα έφεραν τον Βλαντ στον θρόνο. (Αυτά τα γεγονότα θα αναλυθούν σε μελλοντικό άρθρο.)
Ο Βλάντ στον θρόνο
Ο Βλαντ δεν έκρυψε ποτέ το πραγματικό του πρόσωπο προς τους κατοίκους της ηγεμονίας του.
Πίστευε ότι μόνο με μια ισχυρότατη κεντρική εξουσία ο λαός του θα παρέμενε ενωμένος και προστατευμένος από εξωτερικές απειλές αλλά και εσωτερικές αυθαιρεσίες (πχ αυτές της αριστοκρατίας).
Η άποψή του για το πως έβλεπε τον ηγεμόνα εκφράστηκε ξεκάθαρα σε επιστολή του προς τους κατοίκους του Μπρασώβ τον Σεπτέμβριο του 1456: «Όταν ένας άνθρωπος ή ένας ηγεμόνας είναι ισχυρός τότε μπορεί να συνάψει ειρήνη, όπως αυτός επιθυμεί. Όταν όμως, είναι ανίσχυρος, τότε θα εμφανιστεί κάποιος άλλος πιο ισχυρός και θα τον καταστήσει υποχείριό του.»
Δεν χωράει αμφιβολία για το αν έκανε πράξη την άποψή του. Με οποιονδήποτε τρόπο επέβαλλε ή επιβεβαίωνε την ισχύ του.Δεν δίσταζε να εκτελέσει τον οποιονδήποτε θεωρούσε ότι δεν τον σεβόταν όσο εκείνος ήθελε.
Γνωστό παράδειγμα για τη στάση του Βλαντ είναι εκείνο με τον ανασκολοπισμό απεσταλμένου του σουλτάνου γιατί εκείνος δεν έβγαλε το τουρμπάνι του μπροστά τον Μεγάλο Άρχοντα (όπως τον αποκαλούσαν) σε ένδειξη σεβασμού.
Αυτή η στάση δεν αφορούσε μόνο τους μισητούς του Τούρκους, καθώς δεν δίστασε να ανασκολοπήσει και Ούγγρο καλόγερο. Η πειθαρχία κύριο χαρακτηριστικό της κοινωνικής ζωής της ηγεμονίας του, αλλά ιδιαιτέρως του στρατού του (αν και στηρίχτηκε σε μεγάλο ποσοστό σε μισθοφόρους).
Ένας στρατός ο οποίος δεν ήταν πολυπληθής και υστερούσε σε εξοπλισμό, αλλά είχε δυο χαρακτηριστικά που δεν μπορούσαν να αγνοηθούν: Την απόλυτη πειθαρχία και πίστη στον Ηγέτη του αλλά και το μίσος που ένιωσε ο στρατός το Βλαντ για τον οποιονδήποτε αντίπαλό του. Οι στρατιώτες του Βλαντ πολεμούσαν λυσσαλέα για τη Πατρίδα τους, τη Πίστη τους και τον Βλαντ.
Αν και πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δεν ήταν πειθαρχία αλλά φόβος, υπάρχει και η άποψη ότι κανείς στρατός δεν μπορεί να πολεμήσει γενναία όταν οι στρατιώτες είναι φοβισμένοι. Ο Βλαντ είχε επιβληθεί, και ο μόνος τρόμος που επιζητούσε ήταν εκείνος των εχθρών του.
Οι τακτικές που εφάρμοσε ο Βλαντ στις μάχες του, μπορεί να φαίνονται απλές και ίσως οι μόνες που θα μπορούσε να εφαρμόσει, αλλά είναι ένας συνδυασμός αστραπιαίου αλλά και ανεπανόρθωτου για τους αντιπάλους του κτυπήματος.
Από τις πιο γνωστές μάχες του Βλαντ ήταν η νυκτερινή καταδρομή του στις 17 Ιουνίου 1462.
Απέναντι στον Μωάμεθ τον Πορθητή
Ο Μωάμεθ ο Πορθητής έχει πλέον κυρήξει τον πόλεμο στον Βλαντ και έχει εκστρατεύσει για να τον αντιμετωπίσει.
Έχοντας στρατοπεδεύσει κοντά στη Τριργκοβίτσε, είχε οργανωθεί καταλλήλως καθώς ένα νυκτερινό κτύπημα του Βλάχου ηγεμόνα ήταν κάτι περισσότερο από πιθανό. Αυτό δεν εμπόδισε τον Βλαντ για να αναλάβει δράση.Μέσα στο σκοτάδι, 10.000 άνδρες (ο αριθμός αυτός αμφισβητείται) εξαπέλυσαν μια ταχύτατη αλλά ιδιαιτέρως σφοδρή επίθεση κατώ των πολυπληθών στρατευμάτων του Μωάμεθ.
Ήταν τέτοια η ένταση και η ταχύτητα της επίθεσης όπου οι Τούρκοι σχεδόν δεν κατάφεραν να αντιδράσουν, γνωρίζοντας μια ήττα η οποία δεν ξεχάστηκε ποτέ από κανέναν.Ο κύριος στόχος της επίθεσης όμως δεν επετεύχθη: ο Μωάμεθ δεν σκοτώθηκε εκείνο το βράδυ, κάτι που ήθελε διακαώς ο Βλαντ. Εκτός όμως από τις ανθρώπινες απώλειες, η επίθεση αυτή είχε και ψυχολογικό αντίκτυπο για τους Οθωμανούς.
Μέγας γνώστης του ψυχολογικού πολέμου ο Βλαντ, είχε βασίσει πολλά στη κάμψη του ηθικού που οποιουδήποτε εχθρού του.Έτσι μετά τον νυχτερινό τους τρόμο, οι Τούρκοι υπέστησαν ένα ακόμη ψυχολογικό σοκ.
Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Τριργκοβίτσε, την οποία πόλη δεν προσπάθησαν να κυριεύσουν οι Τούρκοι, ένα “δάσος” τους έκαμψε πλήρως. Ένα “δάσος” μήκους τριών χιλιομέτρων και πλάτους ενός, 20.000 ανασκολοπισμένοι Τούρκοι.
Το φρικτό για τους Τούρκους θέαμα με τους δολοφονημένους συμπατριώτες τους, τα σμήνη των όρνεων, η δυσοσμία σε συνδυασμό με την αγριότητα της επίθεσης που είχαν δεχτεί οι Οθωμανοί, όχι απλά έκαμψε ό,τι είχε παραμείνει από το κουράγιο τους αλλά το εξαφάνισε εντελώς.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Βλαντ έχοντας μεγαλώσει στην αυλή του σουλτάνου γνώριζε πολύ καλά όχι μόνο τις πολεμικές τακτικές των Τούρκων αλλά και τη ψυχοσύνθεσή τους. Έτσι, είναι λάθος να αποδίδουν κάποιοι τη συγκεκριμένη τακτική σε κάποιον “παλαβό ηγεμόνα”.
Θάνατος και υστεροφημία
Δεν θα εντυπωσιάσει κανέναν η πληροφορία ότι για ένα τόσο αμφιλεγόμενο πρόσωπο δεν είναι γνωστό το πότε ακριβώς πέθανε αλλά γνωρίζουμε το πως.
Όλες οι πηγές συμφωνούν στο ότι ο Βλαντ δολοφονήθηκε, διαφωνούν όμως για τον χρόνο της δολοφονίας του με τον Δεκέμβριο του 1476 και τον Ιανουάριο του 1477, να φαίνεται ότι είναι οι ημερομηνίες που μας βοηθούν να έχουμε μια κατά προσέγγιση γνώση για την ημερομηνία της δολοφονίας του.
Η φήμη του Βλάχου Ηγεμόνα όμως δεν έσβησε, κάθε άλλο. Οι Ρουμάνοι τιμούν και στις μέρες ακόμη τον Εθνικό τους Ήρωα, φροντίζοντας να μη ξεχαστεί ο μεγάλος αυτός ηγεμόνας.Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση, η υστεροφημία είναι σίγουρα έντονη αλλά για τους λάθος λόγους.
Τι να πρωτοπει κανείς για την υστεροφημία αυτού του ανθρώπου;
Όταν κάποιος είναι περισσότερο γνωστός μέσω του θρύλου του παρά από τη ζωή του, πολλά μπορούν να ειπωθούν.
Τόσα πολλά ώστε στη περίπτωση του Βλαντ, η φαντασία ξεπέρασε κατά πολύ τη πραγματικότητα. Από τη στιγμή που πολλοί δεν γνώριζαν (ή και γνωρίζουν ακόμη) ότι ο γνωστός μας σε όλους Δράκουλας, δεν είναι προϊόν φαντασίας τότε δεν χρειάζεται να πούμε πολλά.
Η ενσάρκωση του απόλυτου κακού και η προσωποποίηση ενός δαίμονα επέφεραν την δαιμονοποίηση ενός προσώπου.
Οι κινηματογραφικές ταινίες που ασχολήθηκαν με τον Βλαντ, κυριολεκτικά αμέτρητες αλλά ελάχιστες αυτές που θέλησαν να αποδώσουν λίγη από την ιστορική πραγματικότητα.Η ανθρώπινη φύση του ασφαλώς απούσα από τα κινηματογραφικά πανιά, καθώς πολλοί θα πληρώσουν να δουν το πασίγνωστο βαμπιρ αλλά ελάχιστοι έναν Βλάχο ηγεμόνα.
Μια ζωή γεμάτη ταραχές, μάχες, αγώνες και σκληρότητα ήταν αυτή του Βλαντ Τσέπες.Μια ζωή που αξίζει να ερευνηθεί καθώς έτσι θα γίνει αντιληπτό το ότι δεν αναφερόμαστε σε έναν τρελό.
Αναφερόμαστε σε έναν μεγάλο πατριώτη, σε έναν μεγάλο πολεμιστή, σε έναν γενναίο άνθρωπο, του οποίου πολλές σκληρές πρακτικές κατακρίνονται αλλά οι σκληρές εποχές απαιτούν και σκληρές πρακτικές…
Ως επίλογο θα παραθέσουμε στίχους του ελληνικού metal συγκροτήματος Septic Flesh από το τραγούδι τους Order of Dracul:
“The forest of the impaled
Lined enemies as trees
Their corpses in decay
They dared to disobey”…