του Ευριπίδη Ρηγόπουλου
Είναι βέβαιο πως βρισκόμαστε σε μια εποχή ιδιαίτερη και πρωτόγνωρη σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα απομεινάρια αυτής θα βιώσουμε τα επόμενα χρόνια καθώς οι μέρες που ζούμε και θα ζήσουμε είναι η απαρχή μιας… νέας εποχής.
Η ανθρωπότητα ανά περιόδους βίωνε αντίστοιχα γεγονότα, κάθε φορά με διαφορετικό προσωπείο και μορφή αλλά στη βάση τους όλα έχουν την ίδια πηγή και ίσως την ίδια κατάληξη. Αυτή η νομοτελειακή κατάληξη-κατάρα είναι που προκαλεί στη μεγάλη πλειοψηφία τα ίδια συναισθήματα, ανεξαρτήτως εποχής και συνθηκών.
Απογοήτευση, παραίτηση από τον αγώνα, αηδία μέχρι και απέχθεια για άλλους ανθρώπους, ακόμη και αν αυτοί είναι συναγωνιστές, εντάσσοντάς τους και αυτούς στην άμορφη μάζα της πλειοψηφίας.
Σε κάθε περίοδο ο καθένας πιστεύει ότι ζει μία κατάσταση μη αναστρέψιμη είτε σε προσωπικό είτε σε συλλογικό επίπεδο ( Έθνος, Φυλή κλπ), ίσως είναι στη φύση του σκεπτόμενου ανθρώπου.
Φυσικά όλα αυτά τα συναισθήματα δεν είναι ψεύτικα ή αποκύημα της συναισθηματικής κατάστασης κάποιου, είναι κοινά σε όλους με μόνη και ειδοποιό διάφορα το βαθμό που τα συναισθάνεται ο καθένας. Γι’ αυτό και κάποιοι παρουσιάζονται ως λιγότερο ή περισσότερο αισιόδοξοι, λιγότερο ή περισσότερο απαισιόδοξοι και απογοητευμένοι. Έχει να κάνει αποκλειστικά με το βαθμό ενσυναίσθησης και συνειδητότητας κάθε ανθρώπου καθώς και το χαρακτήρα αυτού.
Πέραν όμως αυτού, υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας, εξίσου σημαντικός με τους προηγούμενους, ο οποίος πολλές φορές λησμονείται ή θολώνει μπροστά στην αιθάλη των συνθηκών που ισχύουν εκείνη την περίοδο που βιώνει το «τέλμα» στην ψυχή του ο οποιοσδήποτε. Αυτός δεν είναι άλλος από την Ιστορία και τη βαθιά γνώση του παρελθόντος και των λαθών αυτού.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε γενικότητες ή «τσιτάτα» ως παρηγοριά στον άρρωστο ή απλά για να πούμε κάτι και μετά να επανέλθουμε στη μιζέρια της καθημερινότητάς μας. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε ο καθένας και η καθεμία ξεχωριστά είναι να σκεφθούμε λογικά, μακριά από συναισθηματισμούς , όσο δύσκολο και αν φαντάζει κάτι τέτοιο.
Το Δίδαγμα της Ιστορίας
Ιστορικά λοιπόν η ανθρωπότητα, αλλά και ειδικότερα το Έθνος μας (το οποίο και μας ενδιαφέρει) πέρασε πολλές δυσκολίες και κακουχίες, προδοσίες και ήττες. Οι άνθρωποι του τότε έβλεπαν το ζοφερό παρόν αλλά και το δυσοίωνο μέλλον ως το αναπόφευκτο τέλος, για το Έθνος, τη Φυλή και για άλλα, μικρότερα ίσως, αλλά το τέλος μας δεν ήρθε. Οι λόγοι που δεν ήρθε αφορούν άλλο κείμενο και δεν είναι της παρούσης, αυτό ερμηνεύεται και από τον καθένα ξεχωριστά, επιλέξτε όποιον λόγο θέλετε. Εκείνο στο οποίο πρέπει να εστιάσετε είναι το αποτέλεσμα, το ότι δεν χαθήκαμε. Σίγουρα άλλες συνθήκες, άλλες καταστάσεις σε κάθε εποχή αλλά το αποτέλεσμα πάντοτε ίδιο.
Δεν είμαι αισιόδοξος από τη φύση μου, ούτε βλέπω τα πράγματα από «θετική οπτική» γενικότερα, αλλά ξέρω βαθιά μέσα μου, όπως και όλοι μας, ότι δεν έχουμε τελειώσει.
Αυτό μπορεί να το συμπεράνει κάποιος, ακόμη και απαισιόδοξος όπως εγώ, αν κοιτάξει με αποκρυσταλλωμένη λογική τα πράγματα και ερμηνεύσει τα μηνύματα της εποχής με ψυχραιμία και αυτά είναι πολύ απλά και ξεκάθαρα:
Αν ήμασταν τελειωμένοι, εκφυλισμένοι ή ότι άλλο λέμε μεταξύ μας τότε γιατί η ορθότητα ή όλοι εκείνοι που μας διώκουν, συνεχίζουν να μας πολεμούν τόσο λυσσαλέα;
Αν έχουμε νικηθεί κατά κράτος, όπως πιστεύουν κατά καιρούς οι περισσότεροι, τότε γιατί αφιερώνουν τόσο χρόνο και χρήμα στην προπαγάνδα τους εναντίον όλων εκείνων των υγιών στοιχείων του Έθνους και της κοινωνίας, θεματοφύλακες των οποίων είμαστε εμείς οι Εθνικιστές.
Αν είμαστε τόσο ξοφλημένοι όσο θέλουν να πιστεύουμε, γιατί δεν μας αφήνουν στην ησυχία μας και αγωνίζονται με όλα τα συστημικά σκυλιά τους εναντίον μας;
Η Φύση έχει τον τελευταίο λόγο
Ο λόγος που επιβιώνουμε, φυσικά δεν είναι επειδή κάνουμε εμείς σωστές κινήσεις. Μια ματιά στην πολιτική έκφραση των Ιδεών μας σήμερα είναι η πιο τρανή απόδειξη του αντιθέτου. Ο λόγος είναι το ότι δεν μπορούν να σταματήσουν τη Φύση και τη λογική γιατί αυτά βρίσκονται χαραγμένα στο γονότυπο του ανθρώπου. Αυτό λοιπόν παλεύουν να αλλάξουν αλλά δεν το πετυχαίνουν στο βαθμό που θέλουν για αυτό και συνεχίζουν όλο και πιο δυναμικά.
Αυτό το κείμενο δεν έχει στόχο να χαϊδέψει αυτιά ούτε να ωραιοποιήσει καταστάσεις. Δεν γράφτηκε για να δώσει κάποιου είδους ελπίδα σε κάποιον απογοητευμένο συναγωνιστή, γράφτηκε απλώς για να αποτυπώσει την αλήθεια που διέπει τον άνθρωπο, τις ιδέες και την κοσμοθεωρία του Εθνικισμού.
Μια κοσμοθεωρία η οποία δεν μένει μόνο στην αποτύπωση των παρόντων προβλημάτων και λύσεων, στην ερμηνεία των τωρινών συνθηκών. Είναι μια κοσμοθεωρία που καθημερινά, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα, μας δείχνει το πως πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα με τη λογική, μακριά από συναισθηματισμούς και σειρήνες της εποχής.
Δεν είναι απαραίτητα μία κοσμοθεωρία που μας γεμίζει με πλασματική αισιοδοξία απλά για να μας κάνει ευτυχισμένους, αυτό θα ήταν ανόητο να το πιστεύει κάποιος.
Προσπαθήστε να δείτε μέσα από την αιθάλη του παρόντος, ξεχάστε τη μιζέρια του παρελθόντος, απομακρυνθείτε από τις σειρήνες που μας οδηγούν σε λάθος μονοπάτια τόσα χρόνια.
Το λιοντάρι είναι ισχυρό όχι μόνο γιατί είναι δυνατό, υπάρχουν άλλα ζώα πιο δυνατά από αυτό, αλλά το λιοντάρι κυνηγάει με σύστημα, με τρόπο, με λογική (ας μου επιτραπεί αυτή η υπέρβαση).
Αντίθετα ο αμνός δεν παραμένει αμνός επειδή είναι απλώς ανίσχυρος, είναι αμνός και θα παραμείνει γιατί δεν χρησιμοποιεί το μυαλό του.
Λύσεις και τρόποι έξυπνης Αντίστασης και αντίδρασης υπάρχουν αρκεί να επιλέξετε βαθιά μέσα σας αν είστε Λέοντες ή Αμνοί…