Eθνικοκοινωνιστής ποιητής, ζωγράφος και πολιτικός στοχαστής από την Κύπρο μας μίλησε για τις θέσεις του.
Συχνά χρησιμοποιείτε τους όρους της «εθνικιστικής αριστεράς» και του «εθνικού κοινωνισμού». Ποιο περιεχόμενο δίνετε σε αυτές τις έννοιες;
Ο όρος εθνικιστική αριστερά προσδιορίζει την θέση μάχης στις παρούσες πολιτικές συνθήκες. Αφενός αρνούμαστε να δεχθούμε την συστημική εθνομηδενιστική αριστερά η οποία εκμεταλλεύεται τα κοινωνικά ζητήματα και προβάλλεται ως διεκδικητής των κοινωνικών δικαίων ενώ ταυτόχρονα μηδενίζει την αρχή του έθνους αλλά και στηρίζει τις ολιγαρχικές δομές του συστήματος.
Από την άλλη αρνούμαστε τον ψευτοεθνικισμό της ακροδεξιάς που συγκαλύπτει κάτω από τα κενά συνθήματα της την υπεράσπιση της συντηρητικής ολιγαρχίας και της συμβιωτικής σχέσης κράτους και εκκλησίας επί της οποίας εδράζεται το όλο ληστρικό σύστημα της ιδιωτικής τραπεζοκρατικής οικονομίας.
Με τον όρο εθνικιστική αριστερά συνενώνουμε σε μια πολιτική πρόταση την διεκδίκηση των κοινωνικών δικαίων με τις αρχές και αξίες του έθνους, του λαϊκού κράτους και της κοινωνιοκρατίας. Προτείνουμε ένα νέο πολίτευμα όπου η κοινωνία η ίδια μέσα από τις παραγωγικές συλλογικότητες της νομοθετεί και ασκεί η ίδια εξουσία υπό το φως των αρχών του έθνους.
Ας μιλήσουμε για την «εθνική ταυτότητα»…
Εθνική ταυτότητα δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς την φυλετική της βάση. Δικαιώματα στη γη της πατρίδος πρέπει να έχουν πρώτα οι φυλετικώς έλληνες. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να δεχθώ την πατρίδα σαν ένα τσιφλίκι της ολιγαρχίας που μας στερεί το δικαίωμα της εργασίας και της αξιοποίησης της συλλογικής υπεραξίας που δημιουργούμε.
Πάνω στην αρχή των λαϊκών συνελεύσεων μπορεί να δομηθεί ένα σύστημα πραγματικής νομοθετικής αυτοδιοίκησης των νομών ή επαρχιών με δικαίωμα ανάκλησης των αντιπροσώπων του λαού από τις λαϊκές συνελεύσεις. Μια περιορισμένη σε αριθμό κεντρική εθνοσυνέλευση θα συμπληρώνει τις νομαρχιακές νομοθετικές αυτοδιοικήσεις με νομοθετήματα που αφορούν την επικράτεια. Το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα στηρίζεται από το ταξικό κράτος και διαφεντεύει την εθνική οικονομίαν επιτρέποντας στους ολιγάρχες τραπεζίτες ιδιώτες και κλήρο, την αρπαγή της συλλογικής υπεραξίας της εργασίας.
Το εθνικοκοινωνικό κράτος δεν είναι μια αμεσοδημοκρατία που εδράζεται στον πλειοψηφισμό και την αναρχία που αναπαράγουν την θεσμική τυραννία της ολιγαρχίας αλλά μια θεσμική προστασία της λαϊκής εξουσίας μέσα από ένα κεντρικό όργανο εξουσίας που είναι η πολιτική έκφραση της ιδεολογίας του εθνικοκοινωνισμού. Το τραπεζικό σύστημα ανήκει στο λαϊκό κράτος και στηρίζει την παραγωγική διαδικασία με το πνεύμα της ισόρροπης ανάπτυξης όλων των παραγωγικών τομέων χωρίς τοκογλυφικούς όρους και προϋποθέσεις.
Το χρήμα που επιστρέφουν οι δανειζόμενες παραγωγικές δυνάμεις στην κρατική τράπεζα, επιστρέφει στο λαό με κοινωνική πολιτική , μείωση των φόρων , αναπτυξιακά έργα υποδομής, ενδυνάμωση της άμυνας που θα προστατεύει την πατρίδα και την εθνική και λαϊκή κυριαρχία.
Σε ποια φάση βαδίζει το Κυπριακό ζήτημα; Είναι αναστρέψιμη η κατάσταση που οδηγεί σε μια μορφή Ομοσπονδίας με τους Τουρκοκυπρίους;
Το κυπριακό ζήτημα πορεύεται πάνω σε δύο γραμμές που διαπλέκονται μεταξύ τους. Η μια γραμμή είναι αυτή των συνομιλιών και των διαφόρων συμφωνιών που ξεκινά από την συμφωνία κορυφής Μακαρίου – Ντενκτάς και φτάνει μέχρι σήμερα και η δεύτερη γραμμή και η πλέον επικίνδυνη , μειοδοτική και ύπουλη είναι αυτή της εμπράγματης διευθέτησης του κυπριακού και της δημιουργίας νέων δεδομένων που ανατρέπουν κάθε φορά το λεγόμενο στάτους κβο. Ως τέτοια συμβάντα εμπράγματης διευθέτησης έχω να αναφέρω τα εξής:
Εμπράγματη άρση της εμπολέμου καταστάσεως και άνοιγμα των οδοφραγμάτων με δραματικές συνέπειες εις βάρος του κυπριακού ελληνισμού. Διπλό δημοψήφισμα του 2004 που κατοχύρωσε δύο εκλογικά σώματα και δύο λαούς , πράγμα που αντιστρατεύεται ακόμα και το κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης που μιλά για ένα λαό. Αναγνώριση των οργάνων του κατοχικού μορφώματος όπως το εμπορικό επιμελητήριο το οποίο σφραγίσει τα προϊόντα που περνούν στην ελεύθερη επικράτεια .
Αναγνώριση των κατοχικών οργάνων αγοράς και αξιολόγησης περιουσιών των προσφύγων. Αποδοχή εμπορικών αντιπροσωπειών του κατοχικού μορφώματος στην ευρωπαϊκή ένωση. Ελεύθερη διακίνηση των οχημάτων με κατοχικές πινακίδες.
Μέσα από τις συνομιλίες η κατοχή έχει κερδίσει την πολιτική ισότητα και στην ουσία έχει αναγνωριστεί από την κυπριακή δημοκρατία.
Τούτο σημαίνει πως ο συνεταιρισμός δεν είναι απαραίτητο να περάσει μέσα από την λύση της ΔΔΟ αλλά μπορεί να εφαρμοσθεί μέσα από εμπορικές συμφωνίες πάνω σε διάφορα θέματα.
Αυτή η κατάσταση είναι αναστρέψιμη εφόσον υπάρξει λαϊκή αντίσταση αλλά και ορθή πολιτική πλοήγηση.
Ποια είναι η γνώμη σας για την ΕΟΚΑ Β’, εφόσον συμμετείχατε σε αυτήν;
Να ξεκαθαρίσουμε ότι κατά την περίοδο της ΕΟΚΑ Β ήμουν μαθητής με πολύ περιορισμένη δράση στο χώρο του σχολείου. Συμμετείχα όμως στα πολεμικά τάγματα της ΕΟΚΑ Β που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της τουρκικής εισβολής και έλαβα μέρος σε μάχες ως εθελοντής χωρίς μάλιστα να έχω γνώση των στρατιωτικών πραγμάτων.
Βέβαια είναι διαφορετικό να βλέπεις τα πράγματα εκ των υστέρων .
Ποιος ήταν κατ, αρχήν ο σκοπός της οργάνωσης;
Να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης για να αλλάξει πολιτική το μακαριακό καθεστώς.
Όμως αυτή η τακτική δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Έδιδε επίσης το δικαίωμα στον Μακάριο να αντιπροσωπεύει την νομιμότητα και η ΕΟΚΑ Β καταδικάστηκε να μείνει στο περιθώριο τη παρανομίας ενώ τα πράγματα ήταν ανάποδα.
Ο Μακάριος αντιπροσώπευε την προδοσία του αγώνα της ΕΟΚΑ και την μετάβαση σε ένα μετα-αποικιακό μόρφωμα.
O αρχηγός της ΕΟΚΑ μετά την προδοσία της Ζυρίχης προέτρεψε τους αγωνιστές να στηρίξουν τον Μακάριο. Δεν κατήγγειλε ευθέως την προδοσία. Αυτή η στάση πρέπει να ιδωθεί μέσα στις τότε συνθήκες. Το λάθος συνεχίστηκε και στην ΕΟΚΑ Β η οποία δεν είχε πολιτικό βραχίονα. Η πολιτική άποψη της ΕΟΚΑ κινήθηκε μέσα στα πλαίσια της δεξιάς και των ιδεολογημάτων της.
Έτσι για άλλη μια φορά η ενωτική παράταξη την οποία ήθελε να εκφράσει έμεινε χωρίς πολιτική οργάνωση και δίδαξε την παράταξη πως μόνο ως μοχλός πίεσης θα μπορούσε να δράσει και να αναμένει αποτελέσματα. Πλάνη μεγάλη.
Το λαμπρό παράδειγμα της ΕΟΚΑ Β’
Όμως αυτές τις τραγικές ελλείψεις της πλήρωσαν βαρύτατα οι αγνοί αγωνιστές της ενώσεως οι οποίοι υπέστησαν μύριους διωγμούς από το μακαριακό και μεταμακαριακό τυραννικό κατεστημένο. Η ΕΟΚΑ Β όμως παρά τα λάθη και τις ελλείψεις της παραμένει λαμπρό παράδειγμα ένοπλης αντίστασης και οργάνωσης των λαϊκών δυνάμεων.
Τα πολεμικά τάγματα της ΕΟΚΑ Β που οργανώθηκαν πάνω στη βάση του αντάρτικου στρατού με την εξουδετέρωση των τουρκικών θυλάκων κατά την περίοδο της τουρκικής εισβολής του 1974 απέτρεψαν την σύνδεση των ενόπλων τουρκοκυπριακών δυνάμεων του νότου με τις δυνάμεις εισβολής.
Να σημειώσουμε όμως πως τα περισσότερα στελέχη της ΕΟΚΑ Β μετά την εισβολή εντάχθηκαν στο συστημικό κόμμα του Δημοκρατικού Συναγερμού και των δεξιών κομμάτων.