γράφει ο Gabriele Adinolfi
μετάφραση: Κωνσταντίνος Μποβιάτσος
Η φαντασία μας είναι πάντα συνδεδεμένη με τον λευκό κόσμο, οπότε ερμηνεύουμε την επίθεση στη Μόσχα στη λογική του πολέμου στην Ουκρανία, ο καθένας να βρίζει και να βάζει τον εαυτό του στη θέση που του αρέσει περισσότερο ή να τραβάει το χαλί όπου θέλει. Υπάρχει όμως ένας άλλος πόλεμος που έχει επιστρέψει στο προσκήνιο από τον περασμένο Οκτώβριο και τον οποίο δεν είναι σωστό να απορρίπτεται μόνο ως ισραηλινο-παλαιστινιακό ζήτημα, καθώς αποτελεί μέρος της παγκόσμιας επαναφοράς.
Μεταξύ των Συμφωνιών του Αβραάμ και της ύφεσης Ιράν-Σαουδικής Αραβίας που προωθείται από την Κίνα, η εικόνα που αναδυόταν δεν αρέσει σε όλους και έχουν ξεκινήσει ποικίλες αντιδράσεις, τουλάχιστον για να αποτραπούν κάποιες επιπτώσεις της. Έτσι η δράση του Νετανιάχου έχει ως στόχο να αποτρέψει ότι, προς αυτή την κατεύθυνση τελικά πρέπει να αποδεχτούμε ένα παλαιστινιακό κράτος και θέλει να το εκκαθαρίσει εγκαίρως.
Πρέπει να ειπωθεί ότι σε αυτό το παιχνίδι το Ιράν αποφεύγει να παρασυρθεί σε ενέργειες που θα καθιστούσαν αδύνατη την ύφεση με τo Ryiad που θα έβλαπτε και την Κίνα. Συμπεριφέρεται με αναμφισβήτητη σοφία και το λέω χωρίς να νιώθω συμπάθεια. Πρέπει όμως να υπογραμμιστεί ότι δέχεται επιθέσεις και προκλήσεις.
Θυμηθείτε τη σφαγή της 3ης Ιανουαρίου ανάμεσα στο πλήθος κοντά στον τάφο του Qassem Soleimani, στην ιρανική πόλη Kerman, που σύμφωνα με αναθεωρημένο προς τα κάτω προϋπολογισμό προκάλεσε 84 θανάτους και 284 τραυματισμούς. Για τους συνηθισμένους γνώστες του πληκτρολογίου θα ήταν η CIA ή η Μοσάντ.
Αντίθετα, διεκδικήθηκε από το ISIS και η Τεχεράνη συμφώνησε τόσο πολύ που δεν έστρεψε μόνο το δάχτυλό της, αλλά και τους πυραύλους της στο Πακιστάν, βομβαρδίζοντας την επαρχία του Μπαλουχιστάν, με την απάντηση του Πακιστάν την επόμενη μέρα. Δεν γνωρίζουμε αν ισχύει ο ισχυρισμός του ISIS για τη σφαγή στη Μόσχα. Ωστόσο γνωρίζουμε ότι – αληθής ή ψευδής- κάθε ανακατασκευή μας μιλάει με σήματα και μηνύματα: συμβαίνει και σε λανθασμένες κατευθύνσεις.
Τι λένε αυτά μεταξύ τους; Ότι είναι έργο του υποτιθέμενου αφγανικού τζιχαντισμού, που αναφέρεται ακριβώς στο Πακιστάν. Μας λένε ότι ο καταδρομέας προέρχεται από την Τουρκία, κάτι που μας επαναφέρει στο θέμα της Χαμάς που έθεσε και προχθές ο Ερντογάν. Μας λένε ότι ο καταδρομέας προσπαθούσε να διαφύγει στη Λευκορωσία (όπου κρατά το καθεστώς της χάρη στην Κίνα και την Τουρκία).
Είναι κουκκίδες που ίσως πρέπει να συνδεθούν μεταξύ τους. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη μουσουλμανική χώρα στον κόσμο εκτός ισλαμικών καθεστώτων (28% του πληθυσμού στη Μόσχα, 14% στη Ρωσία, δηλαδή σε τριπλά επίπεδα σε σύγκριση με την Ευρώπη και με πολύ μεγαλύτερη γεωγραφική προβολή του τρίτου κόσμου) εννοείται ότι υπάρχουν και αγώνες που διαφέρουν πολύ από τους καθιερωμένους. Το χτύπημα ενός συμμάχου του σιιτικού Ιράν (της Ρωσίας) μπορεί επίσης να είναι επαρκής λόγος.
Εάν στη συνέχεια θέλουμε να σκεφτούμε άσχημα και να θεωρήσουμε δεδομένο ότι όλες οι ενέργειες αυτού του είδους χειραγωγούνται και στοχεύουν σε άλλους στόχους από αυτούς των υπευθύνων μια σφαγή που έγινε από ισλαμιστές σε ένα έθνος που προσποιείται ότι είναι φιλικό προς τους Παλαιστίνιους, αλλά συνδέεται οργανικά με το Ισραήλ ίσως περισσότερο από κάθε άλλο, μπορεί επίσης να παρέχει ένα επιπλέον πάσο για την σφαγή στην Γάζα «αναγκάζοντας» τη Μόσχα να κωφεύει.
Ωστόσο, μένει να γίνει κατανοητό πώς οι ισλαμιστές σχεδίασαν και πραγματοποίησαν μια σφαγή στο Ραμαζάνι και αυτό είναι μια καλή ερώτηση.