Δύσκολα θα μάθουμε τι συνέβη στη Μόσχα το άλλο βράδυ

του Gabriele Adinolfi
μετάφραση Κωνσταντίνος Μποβιάτσος

Οι φανατικοί δεν έχουν καμία αμφιβολία ότι ήταν η CIA που χτύπησε, ή η Μοσάντ, ή οι Ουκρανοί, ή οι Ρώσοι (εσωτερικές δουλειές), ή οι Τούρκοι, ανάλογα με τις ατομικές αμβλείες προκαταλήψεις. Δεν θα χανόμουν σε διαμάχες μεταξύ κοτέτσιων, αλλά θα προσπαθούσα να καταλάβω τι είναι δυνατό στην παρούσα κατάσταση.

Μια μέρα, καθώς αναδύονται τα στοιχεία, θα μπορέσουμε ίσως να καταλάβουμε καλύτερα τι ήταν, αλλά στο μεταξύ το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαβάσουμε τα μηνύματα που προκύπτουν.

Το πιο εκπληκτικό είναι ότι η «πολιτική» εκδοχή του Κρεμλίνου δεν συμπίπτει καθόλου με αυτή των ρωσικών υπηρεσιών, της FSB. Οι πρώτοι συνεχίζουν να υποδηλώνουν την ουκρανική εμπλοκή, οι δεύτεροι στην πραγματικότητα, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, το αρνούνται. Δεν ισχυριζόμαστε ότι ο ένας ή ο άλλος έχει δίκιο, κάτι που είναι δευτερεύον όπως και η προέλευση οποιασδήποτε σφαγής σε σχέση με την πολιτική διαχείρισή της.

Μέχρι τώρα, η FSB κατείχε την μπάλα στο παιχνίδι. Κανείς, εκτός από αυτούς, δεν ήταν παρών στα βασανιστήρια και τις ομολογίες των μελών του «καταδρομέα». Από όσο γνωρίζουμε, θα μπορούσαν να είναι και ψευδείς ή ανυπόστατες ομολογίες. Τίποτα δεν εμπόδισε τις ρωσικές υπηρεσίες να κάνουν τους ένοχους, πραγματικούς ή κατονομαζόμενους, να πουν αυτό που ήθελαν. Αλλά προέκυψε μια εκδοχή που δεν ήταν τόσο αξιόπιστη όσο και σε αντίθεση με το Κρεμλίνο.

Κάτι που μπορεί να φαίνεται παράξενο σε όλους εκείνους που, είτε το εκθειάζουν ή το φοβουνται, έχουν μια απολυταρχική ιδέα για το ρωσικό καθεστώς που στην πραγματικότητα είναι καρπός της δεσποτικής ανατολίτικης μεσολάβησης ενός εσωτερικού πλουραλισμού που αρθρώνεται σε ατελείωτους εσωτερικούς πολέμους.
Οι δράστες που ομολόγησαν είπαν στην FSB ότι είχαν στρατολογηθεί μέσω Διαδικτύου από το Αφγανικό Ισλαμικό Κράτος, σε αντάλλαγμα 5.000 ευρώ. Κάτι που είναι απίθανο να σταθεί, επειδή το υλικό που χρησιμοποιήθηκε στην επίθεση από μόνο του αξίζει περισσότερο, μετά υπάρχουν τα έξοδα μετακίνησης, διαμονής και επιμελητείας. Για να μην αναφέρουμε την έλλειψη αξιοπιστίας ενός καταδρομέα που στρατολογείται στο telegram. Έπειτα, υπάρχει η σφαγή στη μέση του Ραμαζάνι, που μας κάνει κάπως αμφίβολους, ακόμα κι αν υπάρχουν διαφορετικές θέσεις σχετικά με την άδεια να σκοτώνονται απίστοι στο όνομα του Αλλάχ αυτή την περίοδο. Επιπλέον, υπάρχουν βίντεο: οι τρομοκράτες εμφανίζονται γυμνοί ακόμη και κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων, αλλά τα πρόσωπα των κομάντος στη δράση καθίστανται αγνώριστα με pixel. Μπορούν να είναι άλλα άτομα;

Ωστόσο, μέχρι σήμερα και μέχρι να υπάρξει μια αντεταγμένη, είναι οι ρωσικές υπηρεσίες που υποστηρίζουν αυτή τη διατριβή. Μια θέση που υποστηρίζεται επίσης από τον ισχυρισμό της FSB, ότι στις 7 Μαρτίου κατέστρεψε μια μονάδα τζιχαντιστών κομάντο που σχεδίαζε μια σφαγή σε τζαμί της Μόσχας. Στο μεταξύ συλλαμβάνονται και διάφοροι άλλοι ρωσικής υπηκοότητας. Αντίθετα το Κρεμλίνο προσπαθεί να πιέσει προς την Ουκρανία.
Η απόκλιση δεν είναι μικρή, καθώς αντικατοπτρίζει την εσωτερική διαμάχη εντός της ρωσικής εξουσίας μεταξύ εκείνων που επιμένουν στη ρήξη με την Ευρώπη και εκείνων που αντ’ αυτού ζητούν να διορθωθεί και να δεσμευτεί εκ νέου η Μόσχα στην ευρασιατική ζώνη όπου η επιρροή της διαβρώνεται. από Κινέζους, Τούρκους και Αμερικανούς και μειώνει την εξάρτηση από την Κίνα που ο πόλεμος έχει την κάνει οργανική. Το Κρεμλίνο («δόγμα Karaganov») πιέζει επί του παρόντος να συνεχίσει, ενώ το FSB φαίνεται να κλίνει προς μια αλλαγή γραμμής. Έχει ειπωθεί πολλές φορές ότι για πάνω από ένα χρόνο οι σχέσεις μεταξύ του Κρεμλίνου και της FSB έχουν αποδυναμωθεί και ότι ο Πούτιν έχει περικυκλωθεί από μια ειδική υπηρεσία πιστών.

Αυτό δεν πρέπει απαραίτητα να εκληφθεί ως απάντηση σε μια απειλή πραξικοπήματος, επειδή, στο πλαίσιο των ρωσικών ισορροπιών, ο Πούτιν φαίνεται να είναι ο απαραίτητος μεσολαβητής μεταξύ των διαφορετικών ζωνών εξουσίας και επομένως δεν είναι πολύ αξιόπιστο ότι δέχεται πυρά. Αν μη τι άλλο, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι ένιωθε υποχρεωμένος να εξασφαλίσει μια περιοχή όχι μόνο ασφαλή αλλά και ουδέτερη, ενώ η εσωτερική κάθαρση, με θανάτους ολιγαρχών, στρατηγών, αρχηγών μισθοφόρων και δημοσιογράφων, προχωρά αδιάκοπα. Θα μπορούσαμε ακόμη και να υποψιαζόμαστε ότι η εξαιρετική ρωσική στρατιωτική βραδύτητα δεν οφείλεται μόνο σε μια εκπληκτική αδυναμία που έχει βλάψει την αξιοπιστία της, αλλά στην παράταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης για όσο το δυνατόν περισσότερο για να επιλυθούν ήρεμα οι εσωτερικές συγκρούσεις.

Επομένως, μπορούμε να αναρωτηθούμε εάν οι Αμερικανοί που πρώτα προειδοποίησαν το Κρεμλίνο για την επικείμενη επίθεση και μετά, με τον ίδιο τον υπουργό Εξωτερικών, Blinken, του προσφέρουν πλήρη συνεργασία, δεν επιδιώκουν ακριβώς τον στόχο να αποτρέψουν την προσέλκυση της Μόσχας σε αυτά τα σενάρια, αλλά παραμένουν κολλημένοι στην Ουκρανία για να συνεχίσουν να ενεργούν και να κάνουν άλλους να δράσουν στον ευρασιατικό χώρο. Και είναι ίσως ακριβώς ενάντια σε αυτό το σχέδιο, που κινείται η FSB, τουλάχιστον από τις 22 Μαρτίου. Ας μην ξεχνάμε ότι ο σημερινός ιδεολόγος του Κρεμλίνου, ο «φιλοκινέζος» Καραγκάνοφ, καυχιέται για συνεργασίες με την Τριμερή Επιτροπή και με το CFR, το αμερικανικό think tank που υπαγορεύει τις γραμμές της παγκόσμιας πολιτικής από το 1932.