Λένε, πως ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται από την θέση που κατέχει η γυναίκα μέσα σ’ αυτόν. Εν έτει 2017 η γυναίκα στο δυτικό κόσμο μπορεί να καυχηθεί, πως είναι ισότιμη πια με τον άνδρα. Μπορεί να καμαρώνει για τα κεκτημένα που πέτυχε με αγώνες, δικαιώματα που σε άλλες εποχές ήταν αδιανόητα. Πολλές φορές φτάνω όμως ν’ αναρωτιέμαι, κατά πόσο βγήκε όντως κερδισμένη.
H «απελευθέρωση» των γυναικών ξεκίνησε από το αίτημα δικαιώματος ψήφου. Το αυτονόητο δικαίωμα να αποφασίζουμε εξ ίσου με τους άνδρες για έναν κόσμο, στον οποίο γεννούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Όμως, αφού αυτό επετεύχθη, από ‘κει κι έπειτα έγιναν όλα τόσο ραγδαία, ώστε η γυναίκα δεν έχει συνειδητοποιήσει καν ακόμα τι της συνέβη.
Ίσα δικαιώματα και όμοιοι ρόλοι
Άρχισαν οι απανωτές διεκδικήσεις, η μία μετά την άλλη, όχι για ίσα δικαιώματα πλέον, αλλά για ίσους ρόλους. Για όμοιους ρόλους, πιο σωστά. Από τη δεκαετία του ’90, το λεγόμενο τρίτο κύμα φεμινισμού επιδόθηκε σε μια νοσηρή προσπάθεια να καταστήσει τη γυναίκα όμοια με τον άνδρα, προπαγανδίζοντας από τη μια υπέρ της θηλυκοποίησης των ανδρών κι από την άλλη υπέρ της αποθηλυκοποίησης των γυναικών.
Μια νοσηρή εκστρατεία τόσο εναντίον των ανδρών, όσο και των γυναικών που ακόμη υποτάσσονται στα θηλυκά τους ένστικτα κι αντανακλαστικά. Μια καμπάνια μίσους προς οτιδήποτε φυσικό, παραδοσιακό κι ωραίο.
Δεν θα αναφερθούμε αναλυτικά στα διάφορα «δικαιώματα» που αποκτήσαμε, για τα οποία είναι αμφιλεγόμενο το κατά πόσο τελικά αποτελούν δικαίωμα ή την καταδίκη μας ως γυναίκες, θα αναφερθώ όμως στην κατάντια στην οποία περιέπεσε η σύγχρονη γυναίκα, επιλέγοντας να παρουσιάζει τον εαυτό της σαν φτηνό εμπόρευμα, σαν ένα χυδαίο αντικείμενο για την διασκέδαση του καθένα. Στην ουσία η γυναίκα με τις συνεχείς και παράλογες διεκδικήσεις της δεν πέτυχε να απελευθερωθεί από την «πατριαρχική καταπίεση και τυραννία», αλλά από την ίδια τη γυναικεία της υπόσταση. Σαν να ήταν αυτή κάτι σιχαμερό, κάτι από το οποίο έπρεπε πάση θυσία να απαλλαγεί. Πάση θυσία ν’ απεκδυθεί την θηλυκότητά της και να μοιάσει πιο πολύ στον άντρα, υιοθετώντας ωστόσο μόνο τα χειρότερά του γνωρίσματα κι όχι τις αρετές του.
Ο φεμινισμός αντίθετος στην θηλυκότητα
Κι εδώ πρέπει να επισημάνουμε το οξύμωρο της λέξης «φεμινισμός» (feminism), αφού κάθε άλλο παρά την θηλυκότητα (femininity) εκφράζει, αλλά αντίθετα την παρουσιάζει σαν αναχρονιστική και αστικό κατάλοιπο κι επιδιώκει τον θάνατό της. Συχνά δε, συγχέει – μάλλον σκοπίμως – την θηλυκότητα με την σεξουαλικότητα και την ελευθερία με την ερωτική ασυδοσία.
Τι κέρδισε η γυναίκα απ’ όλο αυτό, πέρα από το να χάσει τον εαυτό της; Ξέφυγε από το πρότυπο της μητέρας, την οποία σκοπίμως οι φεμινίστριες ονόμασαν «παιδομηχανή» απαξιώνοντας την ιερότητά της, και θεώρησε πως ελευθερία είναι να χαρίζεις τον εαυτό σου στον καθένα, να μη σέβεσαι το σώμα σου, να δολοφονείς αγέννητα, να αναγκάζεσαι να εργαστείς και να μεγαλώνουν τα παιδιά σου σε ξένα χέρια. Τι κέρδισε η κοινωνία; Την απαξίωση και ακολούθως την καταστροφή της οικογένειας.
Στον αντίποδα του φεμινισμού, ωστόσο, υπάρχουμε ακόμη πολλές, που νιώθουμε πως όλο αυτό το ρεύμα όχι απλά δεν μας τιμά, αλλά αντίθετα μας προσβάλλει, μας εξευτελίζει και μας ποδοπατά κάθε αξιοπρέπεια. Οι θέσεις κι οι προκλητικές «ακτιβιστικές δράσεις» των ημίγυμνων (και γυμνών πολλές φορές) γύναιων δεν αποσκοπούν σε καμία ισοτιμία με το ανδρικό φύλο, αλλά στην πλήρη ταπείνωση και, ει δυνατόν, στον αφανισμό του και μας ντροπιάζει όλες.
Γι’ αυτό το λόγο δύο γυναίκες αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το δικό μας ρεύμα, ελπίζοντας ν’ ανοίξουμε τα μάτια σε όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες αλλά και άντρες γίνεται.
Ενάντια στον φεμινισμό του σύγχρονου κόσμου
Απέναντι σ’ αυτήν την κατρακύλα της νέας εποχής, όπου γυναίκα μπορεί να ονομαστεί το κάθε μίσανδρο κατακάθι (ανεξαρτήτως βιολογικού φύλου), εμείς εναντιωνόμαστε και προτιμούμε να ονομαζόμαστε λακωνικά Κυρίες. Κυρίες του εαυτού μας, πάνω απ’ όλα, αφού δεν αφηνόμαστε να παρασυρθούμε από τις Σειρήνες του σύγχρονου κόσμου και της «προόδου».
Ήρθε η ώρα να ακουστούμε με κάποιον τρόπο κι εμείς. Γιατί, τραβώντας οι νεοφεμινίστριες το σκοινί από την μία άκρη, ως αντίδραση τραβούν κι οι άνδρες από την άλλη και φτάνουμε στο έτερο άκρο, του μισογυνισμού. Παρατηρούμε γύρω μας να διαταράσσονται οι ισορροπίες στις σχέσεις των δύο φύλων και τον κόσμο όπως τον ξέραμε να καταρρέει. Ο θεσμός της οικογένειας, που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο κάθε κοινωνίας, έχει ισοπεδωθεί. Μας είναι αδιανόητο να στεκόμαστε και να παρακολουθούμε απαθείς.
Στις μέρες μας το διαδίκτυο είναι ένα μέσο που δίνει φωνή στον καθένα, άρα αποφασίσαμε μέσω αυτού να δραστηριοποιηθούμε κι εμείς, αφού άλλη δυνατότητα δεν έχουμε, ελπίζοντας στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Μόνο ενωμένοι θα τα καταφέρουμε να σταματήσουμε το χάσμα που ανοίγεται μπροστά μας και μας θέλει απέναντι, αντί για τον έναν δίπλα στον άλλον. Δεν μας χωρίζει τίποτα, μας ενώνουν τα πάντα. Η μάχη των φύλων είναι τόσο άτοπη, όσο και το να πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε ημέρα και σε νύχτα. Και τα δυο είναι απαραίτητα. Δεν μπορείς να τα συγκρίνεις, είναι διαφορετικά. Εξίσου ζωογόνα, αλλά διαφορετικά. Κι έτσι πρέπει να είναι, γιατί μέσα από τις αντιθέσεις συνεχίζει να υπάρχει ο κόσμος.
Απ’ αυτήν την αιώνια τριβή, την σύγκρουση, τον πόλεμο που ο Ηράκλειτος ονόμαζε πατέρα των πάντων.
Τι είναι ο Λαιδισμός
Ο όρος που σκεφτήκαμε, για να περιγράψουμε την προσπάθειά μας, είναι το «ladyism», εκ του αγγλικού «lady». «Λαιδισμός» θα λέγαμε ελληνιστί. Το συμπεριφέρεσθαι ως λαίδη, δηλαδή ως κυρία. Γιατί δεν αρκεί το να είσαι γυναίκα, αν επιδιώκεις το σεβασμό. Όχι, κανείς δε σου οφείλει σεβασμό εξ ορισμού, πρέπει να τον εμπνεύσεις. Δεν απαιτείται ούτε κερδίζεται με φτηνές συμπεριφορές και κλαψουρίσματα. Εμπνέεται, όταν δείχνεις κι εσύ ότι σέβεσαι τόσο τους άλλους, όσο και τον εαυτό σου. Τα φεμινιστικά ξεσπάσματα από ανασφαλή και συμπλεγματικά κοριτσάκια, που νιώθουν «καταπιεσμένα» και βλέπουν παντού εχθρούς, δεν είναι δείγμα ανωτερότητας, αλλά κατάντιας.
Τι επιθυμούμε να πετύχουμε; Αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ των δύο φύλων και των ρόλων τους, ισορροπία, συνεννόηση και κοινό αγώνα για την επίτευξη της αρμονίας ανάμεσά μας, με στόχο την στήριξη της οικογένειας και κατά συνέπεια την βελτίωση της κοινωνίας. Άνδρες και γυναίκες θα πρέπει να είμαστε σύμμαχοι, όχι εχθροί.
Μέσω της σελίδας μας «Ladyism» στο facebook απευθύνουμε κάλεσμα σε όλες τις γυναίκες να ενδυναμώσουν την θηλυκότητά τους εκφράζοντας τις θηλυκές τους αρετές. Να επιστρέψουν στον ιερό τους ρόλο ως στηρίγματα της οικογένειας, ως σύζυγοι και μάνες, ως κόρες και αδερφές. Από τους άνδρες δεν ζητούμε τίποτα άλλο παρά την στήριξή τους σ’ αυτήν μας την προσπάθεια.