Μεταξύ των ετών 2018 – 2020, οι επιφυλλίδες του αειμνήστου Χρήστου Γιανναρά στην “Καθημερινή” ήσαν το δημοφιλέστερο, αλλά και στοχαστικότερο ανάγνωσμα της υπ’ όψη εφημερίδος, μια όαση ανάμεσα σε δεκάδες σελίδες κοινότοπης και ανιαρής ή αδιάφορης καθεστωτικής και συμμορφωτικής αρθρογραφίας.
Απόδειξη του γεγονότος αυτού ήσαν οι διάλογοι των αναγνωστών, που ανεπτύσσοντο υπό κάθε επιφυλλίδα, οι οποίοι έφταναν να περιλαμβάνουν πολλές φορές περισσότερα των 500 σχολίων! Η πνευματική αυτή επικοινωνία αλλά και δημιουργία των αναγνωστών διεκόπη αιφνιδίως, όταν η εφημερίδα απεφάσισε να καταστήσει την ηλεκτρονική της έκδοση συνδρομητική.
Οι Φιλοσοφικοί Λίθοι αποτελούν την ενεργό, αιρετική σχολιαστική συμμετοχή του υπογράφοντος στους ανωτέρω διαλόγους, που καίτοι αποσπασματικού χαρακτήρος, παρατίθενται με την ελπίδα και την προσδοκία να αποτελέσουν για τον υποψιασμένο αναγνώστη ένα ερέθισμα για πνευματικές βολές μακρού βεληνεκούς.
Σήμερα, στην Ευρώπη της Νέας Γιάλτας του ΚΑ΄ αιώνα, συγκρούονται δύο κοσμοσυστήματα, που αντιπροσωπεύουν δύο ακωλύτως ασύμβατα και απολύτως αντίπαλα δηλονότι καθολικώς εχθρικά Πολιτισμικά Πρότυπα: Η ιστορική Πατρίδα με την νεωτερική Δημοκρατία.
Δημοκρατία σημαίνει: {Δύση, Ελίτ, Εξουσία, Παγκοσμιοποίηση, Δικαιωματισμός, Ισότητα, Λαθρεποικισμός, Θεσμοί, Τάξεις, Πελάτες, Κομματισμός, Υποτέλεια, Ενδοτισμός}.
Πατρίδα σημαίνει: {Ευρώπη, Λαοί, Ηγεσία, Παράδοση, Πολιτισμός, Ταυτότητα, Προστατευτισμός, Δεσμοί, Αξίες, Πολίτες, Κοινοτισμός, Κυριαρχία, Πατριωτισμός}.
Οι Δημοκρατικές Απαξίες, αντιστοιχίζονται αμφιμονοσήμαντα μια προς μια, προς τις Πατριωτικές Αξίες.
Ομολόγως, σε κάθε ευρωπαϊκή Πατρίδα ανταγωνίζονται Τρεις Πολιτικές Δυνάμεις, που εκπροσωπούν τα Δύο Αντίπαλα Στρατόπεδα, τις Δύο πολιτικές Όχθες, οι γέφυρες μεταξύ των οποίων έχουν οριστικά καθαιρεθεί. Στην μια όχθη συμπαρατάσσονται οι αλληλοπεριχωρούμενες δυνάμεις του Δημοκρατικού Τόξου και του Λαϊκού Μετώπου. Στην έτερη όχθη ορθώνεται αντίμαχα τους, το Πατριωτικό Κίνημα.
Το Δημοκρατικό Τόξο και το Λαϊκό Μέτωπο, ως όψεις της ίδιας όχθης, διαφέρουν μεταξύ τους μόνο κατά τον βαθμό θήτευσης στις Δημοκρατικές Απαξίες. Στο Δημοκρατικό Τόξο προσιδιάζει ο όρος Ανοχή, ενώ στο Λαϊκό Μέτωπο, ο όρος Προτροπή. Η ανεπαίσθητη διαφορά έγκειται στο γεγονός, ότι το Δημοκρατικό Τόξο διαθέτει Δημοκρατική Συνείδηση που υποτιμά την Πατρίδα, ενώ το Λαϊκό Μέτωπο διαθέτει Ταξική Συνείδηση, που αρνείται την Πατρίδα.
Απέναντι τους βρίσκεται το Πατριωτικό Κίνημα, το οποίο διαθέτει Αξιακή Συνείδηση, η οποία υπερτιμά την Πατρίδα ως ιστορικό υποκείμενο και ανέχεται την Δημοκρατία ως πολιτικό προκείμενο. Στο Πατριωτικό Κίνημα προσιδιάζει ο όρος Προτροπή ως προς τις Πατριωτικές Αξίες και ο όρος Αποτροπή ως προς τις Δημοκρατικές Απαξίες.
Καγχάζουμε ακούοντας τους εν απολύτω συγχύσει διατελούντες αντιπάλους μας του Δημοκρατικού Τόξου και του Λαϊκού Μετώπου να επιχειρούν να ερμηνεύσουν την τρέχουσα πολιτική και ιστορική συγκυρία με την ταριχευμένη ορολογία του ήδη ξεφτισμένου δοξαριού του πολιτικού βιολιού του ΙΘ΄ αιώνα: “Aριστερά, Δεξιά, Κεντροαριστερά, Κεντροδεξιά”, Ακροδεξιά, “Αντιδραστικός, Συντηρητικός, Προοδευτικός, Ριζοσπαστικός”. Παρωχημένοι όροι, χρησιμοποιούμενοι από ανιστόρητους παρατηρητές που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Διότι η τοξική αυτή ορολογία φέρει το Ταξικό Πρόσημο του αιώνα της, ενώ ο παρών Πόλεμος είναι Αξιακός δηλονότι Πολιτιστικός.
Σήμερα, στον ανελέητο Εμφύλιο Πόλεμο που ήδη μαίνεται στην Ευρώπη, η Δημοκρατία επιχειρεί την τελική, ολομέτωπη επίθεση εναντίον της Πατρίδας, με σκοπό τον αφανισμό της. Η Πατρίδα αμύνεται και ήδη περνά στην αντεπίθεση.