Σε ολόκληρο τον κόσμο οι δημοκράτες εορτάζουν την Αντιφασιστική Νίκη, με παρελάσεις, φιέστες και πομπώδεις λόγους.
Τα τελευταία χρόνια η 9η Μαΐου έχει απωλέσει την σημασία που είχε κάποτε. Χρόνια προπαγάνδας φαίνεται ότι πάνε χαμένα και οι λαοί πια έχουν καταλάβει την φενάκη η οποία χτιζόταν επί δεκαετίες.
Αλήθεια, ποιον λόγο έχουμε για να γιορτάζουμε την ημέρα αυτήν; Γιορτάζουμε έναν ακόμα αδελφοκτόνο πόλεμο; Γιορτάζουμε πάνω στα ερείπια της Ευρώπης; Μιας Ευρώπης που βρέθηκε διχασμένη και αποδεκατισμένη.
Οι δύο παγκόσμιες δυνάμεις, ο καπιταλισμός/φιλελευθερισμός και ο κομμουνισμός νίκησαν με τα όπλα. Αλλά δεν νίκησαν στο πεδίο των Ιδεών. Και όσο τα χρόνια περνούν, τόσο γίνεται φανερό, ότι ο κόσμος αυτός που οικοδομήθηκε μεταπολεμικά, δεν είναι ο δικός μας κόσμος, ο κόσμος που ονειρευόμασταν.
Η ανθρωπιά είναι ήδη χαμένη ανάμεσα σε αριθμούς και σε χρηματανθρώπους, μέσα στις τράπεζες , τα χρηματιστήρια και τους οίκους αξιολόγησης.
Οι εθνικές ιδέες διώκονται, το πνεύμα της Ευρώπης είναι περιορισμένο μέσα στους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το «απόλυτο κακό» ηττήθηκε, αλλά η εποχή της «ειρήνης» και του «ανθρωπισμού», είναι μια εποχή νοσηρή που αποπνέει πτωμαΐνη.
Ημέρα νίκης των αντιφασιστών, και εμείς οι εθνικιστές δεν βρίσκουμε κανέναν λόγο για να πανηγυρίζουμε. Δεν ανήκουμε στον ανάποδο ν κόσμο τους, οι ιδέες σημαίνουν την κατάλυση της τάξης πραγμάτων που οικοδομήθηκε στον μεταπόλεμο. Αυτό το γνωρίζουν καλά, γι’ αυτό και μας πολεμούν.