του Τάσου Σοφούλη
Συνήθως ακούμε από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ή αλλιώς boomers πως η «νεολαία δεν αντιδρά, εμείς ό, τι κάνουμε» ενώ ταυτόχρονα υπάρχει η άποψη, στην ίδια ηλικιακή ομάδα πάλι, «πως χρειαζόμαστε νέα πρόσωπα» (το λες και διπολισμό).
Η αλήθεια όμως είναι κάπου στην μέση καθώς η γενιά που το ισχυρίζεται αυτό ως επί το πλείστον στην δική της νιότη «αγωνίστηκε» για το ξεχαρβάλωμα στην ουσία κάποιων εννοιών ή και παραδόσεων δαιμονοποιώντας την έννοια της πατρίδος, της καταγωγής και του θρησκευτικού ακόμα αισθήματος δημιουργώντας μια αντικουλτούρα που σήμερα όμως είναι η επικρατούσα άποψη.
Η παλιότερη γενιά…
Η Αριστερά της εποχής διακήρυττε μια ρητορική διεθνιστική και στην βάση της μηδενιστική. Το έθνος και η παράδοση ήταν κατεξοχήν κάτι το δαιμονοποιημένο, ενώ οι φιλελεύθεροι από την άλλη θεωρούσαν πως η επικράτηση της αγοράς είναι αυτή που θα ρυθμίσει την ύπαρξη των Εθνών, άρα σε περίπτωση επέκτασης αυτής τα έθνη θα εκλείψουν.
Αμφότεροι παρότι φαινομενικά διαφωνούσαν, στην ουσία συνέκλιναν στο αφήγημα του οικουμενισμού, όπου μετά τον Β’ ΠΠ και με το πρόσχημα του αντιναζισμού μείωναν το Εθνικό Κράτος σε όλες του τις εκφάνσεις με την ανόητη δικαιολογία πως η ισχυροποίηση του θα σημάνει τον εισοδισμό σε έναν νέο πόλεμο φέρνοντας ως παράδειγμα την εθνοφυλετική Γερμανία.
Όπως είχε γράψει και ο Markus Willinger στο βιβλίο του «Η γενιά της ταυτότητας» απευθυνόμενος προς τους boomers και θιασώτες της νεοφιλελεύθερης επανάστασης κατά Adriano Heriggel του Μαΐου του 68’ «Γεννηθήκατε μετά τον πόλεμο. Είδατε τα συντρίμμια της καταστροφής και ακούσατε από πρώτο χέρι τις αναφορές. Ο τρόμος και η καταστροφή από την εποχή των Εθνικοσοσιαλιστών άφησε ένα βαθύ σημάδι. Έτσι θέλατε να κάνετε τα αντίθετα από τους Ναζί από όλες τις απόψεις. Όπου υπήρχε κάτι στο οποίο έλεγαν ναι, εσείς αμέσως λέγατε όχι, χωρίς καμία φορά να σκεφτείτε την πραγματική ερώτηση. Ο Ναζισμός ήταν ρατσιστικός και έτσι θέλατε να είστε «αντιρατσιστές». Ο Ναζισμός ήταν εθνικιστικός και σεις φυσικά γίνατε διεθνιστές. Ήταν μιλιταριστικός, φασιστικός και ιμπεριαλιστικός και σεις γίνατε αντιμιλιταριστές, αντιφασίστες και αντιιμπεριαλιστές. Εάν ο Ναζισμός προωθούσε την πίστη στην παραδοσιακή οικογένεια, θέλατε να την καταδικάσετε και αυτή. Οι προσπάθειες σας να απορρίψετε την εξτρεμιστική ιδεολογία των Εθνικοσοσιαλιστών σας οδήγησε να δημιουργήσετε μια δική σας εξτρεμιστική ιδεολογία.»
… Και η γενιά της Ταυτότητας
Το παραπάνω απόσπασμα θα μπορούσε να δώσει την απάντηση γιατί η νέα γενιά που την ορίζουμε ως Gen-Z στρέφεται προς τον εθνικισμό και τις αιρέσεις του, όπως και γιατί απορρίπτει ουσιαστικά τις διδαχές της παλαιότερης γενιάς η οποία πέρα από ανεδαφικές διδαχές δεν προσφέρει τίποτα επί της ουσίας εκτός από σπασμωδικές κινήσεις, ενώ στην πραγματικότητα είναι μια γενιά βαθιά μπερδεμένη και απογοητευμένη από την επανάσταση χωρίς αιτία που έκανε κάποτε κλεισμένη στο Χημείο. Μάλιστα πολλοί από αυτούς λόγω των εξελίξεων αναγκάστηκαν να γυρίσουν σε έννοιες τις οποίες στηλίτευαν και να μεταμορφωθούν εν μια νυκτί σε «σκληρούς πατριώτες», εκφράζοντας έτσι την δική τους απογοήτευση απέναντι σε ένα σύστημα το οποίο τους πρόδωσε παρότι τους είχε τάξει πολλά.
Η νέα γενιά από την άλλη ριζοσπαστικοποιήθηκε, το κομμάτι που διάλεξε την εθνική ταυτότητα στασίασε και τόλμησε να αγγίξει ιδέες οι οποίες ήταν δαιμονοποιημένες έως και περιθωριοποιημένες από το σύστημα και σε αυτή την ιδεολογική επανάσταση μιας μερίδας των νέων συνέδραμε και η βαθιά παρακμή της εποχής η οποία δικαιολογεί παλαιότερες επιλογές επί της εθνικής επιβίωσης. Το έτερο κομμάτι που επέλεξε τον δικαιωματισμό ως επακόλουθο της μεταμοντέρνας Αριστεράς, εκφράζει την βαθιά απογοητευμένη τάση των Gen-Z όπου στην υπάρχουσα και ζώσα παρακμή, διάλεξε να γίνει κομμάτι της και να την συνδράμει με την κατασκευή μιας νέας ηθικής που υπαγορεύει την κατάργηση των πάντων προς όφελος των ατομικών συμφερόντων της κάθε κοινωνικής υπό-ομάδας που εργαλειοποιείται ελέω μαζικής δημοκρατίας.
Σε έναν κόσμο ερειπίων
Στην πραγματικότητα, η νεολαία επιζητά τα ιδανικά της σε μια περίοδο ερειπίων, όπως έλεγε και ο Julius Evola, διότι στην εποχή του barcode και του αλγόριθμου, δηλαδή ενός αναδυόμενου cyberpunk, η παραγωγή έπους έχει χαθεί με αποτέλεσμα να απουσιάζει η ποίηση από την ζωή των ανθρώπων κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ο σύγχρονος κόσμος μέσω της μαζικής δημοκρατίας που σαλαμοποιεί τον άνθρωπο, έχει καταφέρει να πολώσει την κοινωνία και στην πραγματικότητα να την μεταβάλει σε μια μάζα η οποία δεν έχει κοινές συνισταμένες. Στην πραγματικότητα όσο περιορίζονται οι αξίες τόσο οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ κοινωνικών ομάδων.
Η νεολαία όμως που προσέγγισε τον εθνικισμό είτε στα βιβλία είτε στο πεζοδρόμιο, ουσιαστικά κήρυξε τον πόλεμο στην προηγούμενη γενιά που την στηλιτεύει αλλά και στις ιδέες που ποινικοποίησαν ιδανικά και αξίες που σε χαλεπούς καιρούς έσωσαν την τιμή των Εθνών. Η νέα γενιά που βομβαρδίστηκε από τον υλικό ευδαιμονισμό της καπιταλιστικής Δύσης αφυπνίστηκε μα και αλλοτριώθηκε από αυτού του είδους την νεοκαλβινική ηθική του καταναλωτισμού. Ο κουλτουραλιακός υλισμός οδήγησε ορισμένους νέους στην αναζήτηση μιας επικής ζωής και ηρωικής, οπότε άλλοι νέοι το αναζήτησαν στα πέταλα των γηπέδων και άλλοι στον εθνικιστικό ακτιβισμό ή και στα δύο.
Στην ουσία μιλάμε για την επανάσταση μιας γενιάς που είδε την πτώση του καζινοκαπιταλισμού και προσπαθεί να ιππεύσει την τίγρη. Μόνο που η εποχή μας καταδικάζει τους ήρωες και επιβραβεύει τους αδύναμους και θα έπρεπε να βάζει σε σκεπτικισμό τους πάντες γιατί σε περιόδους που παράγουν σκληρότητα το παγκόσμιο σύστημα προωθεί την μαλθακότητα και την λιποταξία, βλέπε τον Πάπα που κάλεσε σε εθελοδουλία τους μαχόμενους Ουκρανούς ή το γεγονός πως η πολιτιστική πρόταση απέναντι σε μια επιθετική και ανορθολογική Ανατολή είναι η ΛΟΑΤΚΙ προπαγάνδα που στοχεύει ουσιαστικά στην αλλοτρίωση της Δυτικής αξιακής κοινωνίας. Ο πόλεμος του σήμερα λοιπόν δεν είναι μεταξύ «περικυκλωμένης» Ρωσίας και Δύσης που εργαλειοποιεί την Ουκρανία όπως αρέσκονται να παραμυθιάζονται οι θρησκόληπτοι boomers, αλλά μεταξύ των αξιών που δείχνουν στοιχεία εκλείψεως, όπου σύμφωνα με τον ReneGuenon «η Δύση θα αμυνθεί απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό» οπότε αυτή την στιγμή η εθνικιστική και σκληροπυρηνική νεολαία αντιστέκεται απέναντι στην Καρχηδονιακή πραγματικότητα της νέο-δυτικής κουλτούρας η οποία με δείγματα Οικουμενισμού και Διεθνισμού επιχειρεί την κοινωνική ουδετεροποίηση κατά ErnstJunger.
Η ουδέτεροποίηση όμως θα αναγκαστεί να γίνει αυστηροποίηση καθώς η φυσική αντίδραση θα επέλθει και θα αμφισβητήσει την ισοπέδωση της βιολογίας π.χ. 72 φύλα. Αυτή λοιπόν η αντίδραση θα έλθει από την νεολαία που έδειξε στην πλατεία πως η πραγματική πολιτική είναι η ίδια η φύση καθώς πιτσιρικάδες αλλοδαποί και ημεδαποί συμφώνησαν μεταξύ τους πως υπάρχει άνδρας και γυναίκα και όχι κάτι ενδιάμεσο.
Το αστείο στην υπόθεση είναι πως οι παρέες ήταν μικτές εθνολογικά αλλά κοινές αξιακά καθώς ο Έλληνας έφηβος συμφώνησε με τον Αλβανό συνομήλικο του πως η κοινωνία που τους ανάμιξε τώρα επιχειρεί να τους αλλοτριώσει οπότε έχουμε νέες κοινωνικές σχέσεις μεταξύ φυλών.
Η woke κουλτούρα
Από την άλλη βέβαια αυτή η ακούσια και ενστικτώδεις αντίδραση δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως το υποκείμενο αλλά ως το αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που από την μια προωθεί την κουλτούρα της trap και του εύκολου χρήματος και από την άλλη την πάρα φύσιν αλλοίωση. Και οι δύο αυτές τάσεις έχουν ως κύρια αξιακή πηγή την βαθιά υλιστική κουλτούρα, που με αρκετό ατομικισμό εμποτίζει την νεανική ψυχή αποξενώνοντας την από την έννοια της κοινότητας και της συλλογικής αξιακής πραγματικότητας που περιφρουρεί αξίες όπως το έθνος.
Ο σκληρός νεωτερισμός καταδικάζει κάθε πράξη ηρωισμού, που υπενθυμίζει το καθήκον της Εθνικής Κοινότητας ως προς την αυθυπαρξία της με αποτέλεσμα να ποινικοποιήται πλέον η αυτοάμυνα, η επαναστατικότητα αλλά και η ορμή που διέπει έναν νέο άνθρωπο. Τόσο η ακαδημαϊκή κοινότητα όσο και η δεσπόζουσα πολιτική επιχειρεί την αποδόμηση της ριζοσπαστικοποίησης της νεολαίας διότι μια εξεγερμένη νεολαία θα αμφισβητήσει σε ολότητα την σύγχρονη τεχνοκρατία με αποτέλεσμα να γκρεμιστεί ένα αφήγημα αιώνων.
Στην πραγματικότητα η woke κουλτούρα είναι μια μηχανή αυτοκαταστροφής του συστήματος, διότι ενώ απευθύνεται θεωρητικά στις νέες γενιές επικαλούμενη την πρόοδο, στην βάση της αποτελεί ένα παρωχημένο αφήγημα το οποίο φθείρει και διχάζει τις νέες γενιές καθώς δεν τις καλύπτει στην ολότητα τους.
Ο λόγος απλός, η γενιά που προώθησε όλο αυτό το αφήγημα είναι μια παρηκμασμένη ιδεολογικοπολιτική κοινότητα που απλώς επιπλέει εντός του αναμφισβήτητα σε πτώση αιώνα μας ο οποίος χωλαίνει ηθικά. Η ηθική του σύγχρονου κόσμου είναι διαμορφωμένη στα πρότυπα της νικέλινης ταμειακής μηχανής, όπως έλεγε και ο Ezra Pound, με αποτέλεσμα να προωθεί τον εκφυλισμό στο όνομα του κέρδους.
Από την στιγμή που υπάρχει μια επιστρατευμένη Οικουμενική πολιτική γύρω από τα πρότυπα της νέο-δυτικής κουλτούρας τότε είναι λογικό να υπάρχει και η ανάλογη ταύτιση των Boem με τους ολιγάρχες εφόσον οι δεύτεροι επιδιώκουν την απορρύθμιση των κοινωνιών. Το κομμάτι της νεολαίας που αντιδρά σε όλο αυτό το αφήγημα μπορεί να είναι μη συνειδητοποιημένο (τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό) όμως φέρει χαρακτηριστικά αμφισβήτησης έστω και αντανακλαστικής και αυτό είναι ένα δείγμα ότι η κατάσταση μπορεί και να είναι αναστρέψιμη ακόμα και σε εποχές ουδετεροποίησης των πάντων.
Σαφώς και δεν εκλαμβάνεται κάτι τέτοιο ως την κύρια τάση, όμως πρέπει να ενταχθεί στην ανάλυση ούτως ώστε να καταφέρουμε να αποκωδικοποιήσουμε το ρεύμα του καιρού μας το οποίο είναι σχιζοειδές και σίγουρα κάπου θα οδηγήσει.
Ριζοσπάστες του σήμερα
Ο ριζοσπαστισμός της εποχής μας δεν μπορεί να βρίσκεται στον (νέο)φιλελευθερισμό και στην παραπαίουσα Αριστερά διότι και οι δύο αυτές πολιτικές προεκτάσεις του οικονομισμού είναι το ίδιο το καθεστώς και σχηματίζουν την υπάρχουσα ελίτ.Σε μια εποχή λοιπόν που η γαλαζοκόκκινη συμμαχία είναι γεγονός, τότε ο εθνικισμός, η παράδοση και ο αντινεωτερισμός έρχονται να εκπροσωπήσουν την νεολαία που απέχει από τα εξουσιαστικά σχήματα και αποτελεί την νέα φτωχοποιημένη ειδικευμένη ή και ανειδίκευτηεργατική τάξη η οποία όμως έχει πατρίδα, ιδανικά και αξίες διότι η γενιά των Gen-Z χτυπήθηκε αλύπητα από την πολιτική του πολυπολιτισμού με αποτέλεσμα να μην έχει τις αγωνίες της περασμένης γενιάς που αν δεν διαδήλωνε εναντίον της «αμερικανοκίνητης» Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Βόρειο Ήπειρο (βλέπε Πολάκης) σίγουρα θα αγωνιούσε για τους δείκτες του χρηματιστηρίου.
Νέα γενιά και συντηρητική επανάσταση
Με λίγα λόγια η νέα γενιά δεν μπορεί να συμβαδίσει με τους boomers από άποψη βιωματική και κατ’επέκταση αξιακή. Άλλωστε οι αξίες προκύπτουν από την εκάστωτε εποχή που σμιλεύει χαρακτήρες ή και αλλοιώνει, συνεπώς μια εθνικιστική ροπή της νεολαίας είναι αποτέλεσμα μιας χρόνιας πολιτικής που αντιλαμβάνεται την σχέση του ατόμου με το έθνος ως κάτι το φολκλορικό ενώ στην πραγματικότητα ο εθνικισμός και η παράδοση δεν λειτουργεί ως εγκλωβισμός.
Άρα η νεολαία που προσεγγίζει την εθνικιστική ιδεολογία αντιλαμβάνεται πως είναι έθνος απέναντι σε μια νεοδυστοπία που λειτουργεί αφαιρετικά και στην ουσία μειωτικά ως προς την ίδια την νεολαία που βρίσκεται σε αναζήτηση αξιακής υπερηφάνειας σε μια περίοδο ιδεολογικής αδράνειας.
Εν κατακλείδι, σε αυτό που πρέπει να συμφωνήσουμε άπαντες, ανεξαρτήτου πολιτικής κλίσεως ή και αποχρώσεως, είναι πως έχει επιβεβαιωθεί πλήρως ο Γερμανός ιστορικοφιλόσοφος Oswald Spengler πως «η Δύση θα καταστραφεί ελέω της ελευθεριότητας της» οπότε οι νεολαίοι που επιλέγουν κόκκινο χάπι στο cyberpunk είναι οι εθνοπειρατές της εποχής μας και εκτός αυτού το αυτοκαταστροφικό σύνδρομο της Ευρώπης τους οδηγεί μοιραία (και όχι στιγμιαία) στον εθνικισμό, τον ταυτοτισμό και την παράδοση .
Πάντως, έχει ενδιαφέρον το γεγονός πως ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας αποτελεί την σύγχρονη Συντηρητική Επανάσταση.