Η υπερηφάνεια ως συναίσθημα, προκαλείται επειδή κάποιος έκανε μια σπουδαία πράξη η οποία ωφέλησε τον ίδιο ή το σύνολο στο οποίο ανήκει.
Η υπερηφάνεια ως στάση ζωής, είναι απαραίτητη όταν αυτά που πρεσβεύει ο καθένας από εμάς, μπορούν να αποτελέσουν βοήθημα ή και παράδειγμα για τους άλλους.
Κανείς δεν μπορεί να υπερηφανεύεται επειδή είναι πιο ανίκανος από τους υπολοίπους.
Η υπερηφάνεια είναι απολύτως συνδεδεμένη με τη σπουδαιότητα.
Δεν μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι επειδή κάνουμε κάτι, ακριβώς όπως όλοι οι υπόλοιποι.
Όμως η διαφοροποίηση δεν δηλώνει απαραίτητα σπουδαιότητα, άρα και υπερηφάνεια.
Σήμερα, ανήμερα της “ημέρας υπερηφάνειας” των ομοφυλοφίλων, προσπαθούμε να βρούμε τι είναι αυτό που προκαλεί τόση έπαρση.
Μια σεξουαλική επιλογή;
Μια εκ γεννετής διαφοροποίηση;
Μια παρά φύσει ερωτική παρόρμηση;
Τι είναι αυτό που κάνει και τους πολιτικούς μας να χρωματίσει τον ναό της δημοκρατίας, με τ α “υπερήφανα χρώματα”;
Τίποτα.
Το απόλυτο τίποτα.
Αυτό ακριβώς.
Οι άθεοι μας μιλάνε για δημιουργήματα του Θεού.
Οι ανήθικοι μιλάνε για την ηθική μας υποχρέωση να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα.
Μετά τη νομική επιβολή τους, προσδοκούν και την ουσιαστική αφομοίωσή τους.
Αν και εκείνοι χαρακτηρίζουν όσους δεν τους αποδέχονται, είναι οι ίδιοι που χαρακτηρίζουν “υπερήφανα” τους εαυτούς τους ως “ντροπή του έθνους”.
Εμείς δεν θα τους χαλάσουμε το χατήρι.
Θα τους αποκαλούμε όπως οι ίδιοι αυτοχαρακτηρίζονται “ντροπή του Έθνους”.
Θα μας επιτρέψουν όμως να αυτοχαρακτηριστούμε και εμείς ως η “η υπερηφάνεια της φυλής”!