
Ο μοντέρνος άνθρωπος δεν δημιουργεί, πιθηκίζει. Δεν διακινδυνεύει, δειλιάζει. Δεν θυσιάζεται, εξασφαλίζεται. Βρισκόμαστε σήμερα αντιμέτωποι με έναν ολοκληρωμένο τύπο ανθρώπου, με μια συνολική θεώρηση της ζωής. Και έχουμε να προτείνουμε μια νέα, την δική μας. Αυτή θα πρέπει να είναι η σκέψη κάθε φορά που αντικρίζουμε ένα ζήτημα μικροπολιτικής, κάθε φορά που η καθημερινή ζωή τοποθετεί μπροστά μας μια έκφραση του μοντέρνου τρόπου ζωής.
Όπως ο μοντερνισμός μας κατακλύζει και τείνει να μας συμπαρασύρει, με τον ίδιο τρόπο καθολική και σθεναρή πρέπει να είναι η άρνησή του από μέρους μας. Γιατί κανείς δεν μπορεί να δουλεύει σε δύο αφέντες. Εχθρός λοιπόν δεν είναι ο «πολιτικός αντίπαλος», αλλά κάθε πτυχή αυτής της τάξης πραγμάτων που δρα διαλυτικά και αφομοιωτικά. Μετέχουμε αναγκαστικά αυτού του κόσμου και γινόμαστε κι εμείς οι ίδιοι χωρίς την θέλησή μας φορείς της παρακμής στον έναν ή τον άλλον βαθμό. Γι’ αυτό και είναι επιτακτικό να ξεριζώνουμε όπου εντοπίζουμε το πνεύμα αυτό που μας θέλει δέσμιους.
Με τον ίδιο τρόπο, η αντίληψή μας για την πολιτική πρέπει να πλατύνει, αγκαλιάζοντας ολόκληρη την ζωή μας, λαμβάνοντας την πολυεπίπεδη χροιά της ολοκληρωμένης κοσμοθεωρίας που θα συνοδεύει την σκέψη και την δράση, κάθε μας βήμα στο ενάντιο περιβάλλον. Έτσι θα τεθούν οι βάσεις για μια αντανακλαστική αντίδραση, μια νοοτροπία με τον χαρακτήρα της εθνικής λαϊκής αντιεξουσίας.
Κάθε επιλογή έχει και το τίμημά της, και όπως γίνεται φανερό, το να είναι κανείς εθνικιστής στην δεύτερη χιλιετία δεν είναι μια ανέξοδη απόφαση. Γίνεται αμέσως το μαύρο πρόβατο, ο μιαρός και ο στιγματισμένος, ο φορέας της ιδέας του απόλυτου κακού. Για να αντεπεξέλθουμε των δυσχερειών είναι σημαντικό οι δικές μας κοινότητες να έχουν επάρκεια, δρώντας αντισταθμιστικά.
Σε ένα μεταπολιτικό πλαίσιο με πολυσχιδή παρουσία. Ο μονήρης είναι ευάλωτος, η συντροφικότητα ωστόσο ενέχει δύναμη. Η ηθελημένη αυτο- αποβολή από το πνεύμα των καιρών δεν είναι αναχωρητισμός και απραξία. Είναι θέση και λόγος, είναι αντίπραξη και αντίδραση. Είναι μια στάση ζωής που κρύβει ελπίδα και οραματίζεται το μέλλον με υγιείς όρους.
Άγγελος Δημητρίου
περισσότερα
Frank Frazetta, οι Επτά Ρωμαίοι: κάτι πολύ παραπάνω από έναν ωραίο πίνακα ζωγραφικής
γράφει ο Γιώργος Μάστορας Σύμφωνα με τον Φρειδερίκο Νίτσε, τον Βαθυστόχαστο Αυτόν Μελετητή του Ελληνικού Πολιτισμού και Φιλοσοφικό Προφήτη της...
Στην Μνήμη του αγωνιστή Gianluca Buonanno
του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου Ο Gianluca Buonanno, μου είχε κάνει εντύπωση από την πρώτη στιγμή στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, χωρίς να τον...
Η Σαρακηνή μάγισσα και η Άλωση του Χάνδακα από τον Νικηφόρο Φωκά
«Τη στιγμή που ο Νικηφόρος προωθούσε τις προπορευόμενες φάλαγγες σε τετράγωνο σχηματισμό, ένα γύναιο εντελώς ξεδιάντροπο έσκυψε από τους προμαχώνες...
6 Ιουνίου 2004 – 6 Ιουνίου 2025: 21 χρόνια χωρίς τον Quorthon – Hail The Bathory Hordes!
γράφει ο Γιώργος Μάστορας Ακόμη θυμάμαι ότι η καρδιά μου ράγισε στο άκουσμα της θλιβερής είδησης πως την Δευτέρα 7...
Fck you, i am a Millwall…
γράφει ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος Η συνάντηση με το λιοντάρι της Γέφυρας του Λονδίνου, ήταν κάτι το μοναδικό σαν εμπειρία. Να...
Glory Days Of R.A.C. με αφιέρωμα στην Οi!λλανδική σκηνή
Νέα εκπομπή, αισίως έφτασε στην 20η, για την εκπομπή Glory Days Of R.A.C. από τον Αλμπέρτο. Σε 53 λεπτά θα...