Ήταν 2 Αυγούστου του 1996 όταν από την πύλη του Βρανδεμβούργου στο Βερολίνο ξεκίνησε η Πανευρωπαϊκή Πορεία των μοτοσικλετιστών με σκοπό να καταλήξει στην Κερύνεια. Το σύνθημα ήταν: «Απελευθέρωση η μόνη λύση». Η Τσιλέρ, ο Ντεκτάς και ο Ερμπακάν είχαν δηλώσει ότι όποιος αμφισβητήσει την τουρκική κυριαρχία θα του «κόψουν τα πόδια», είχαν φροντίσει να φέρουν και κάποιες χιλιάδες μέλη των «Γκρίζων Λύκων» για να επιτεθούν σε όποιον ήταν αντίθετος με την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».
Η πορεία των 7.000 μοτοσικλετιστών περίμεναν το σύνθημα να ξεκινήσουν, όμως αυτό δεν δίνονταν, ο πρόεδρος των Κυπρίων μοτοσικλετιστών, κλήθηκε εκτάκτως από τον τότε πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη. Αποφασίστηκε η ματαίωση της πορείας για «ύψιστους λόγους εθνικής ασφαλείας», κάποιοι όμως αποφάσισαν να πράξουν το καθήκον τους και ακολούθησαν το πεπρωμένο τους και αναμετρήθηκαν με τον θάνατο. Οι Ελληνοκύπριοι διαδηλωτές φτάνουν στα συρματοπλέγματα και δέχονται επίθεση από τους παρακρατικούς Τούρκους με πέτρες και ρόπαλα. Ένας νέος μπλέκετε στα συρματοπλέγματα και ξυλοκοπείται αγρίως από τους «Γκρίζους Λύκους» υπό τα βλέμματα των μη αντιδρώντων κυανόκρανων, ένας 24χρονος που τον σώζει μπλέκεται και αυτός στα συρματοπλέγματα και παγιδεύεται, οι Τούρκοι του πολτοποιούν το κεφάλι. Ο Τάσος Ισαάκ θυσιάστηκε για την Ελλάδα και την ιδιαίτερή του πατρίδα την Κύπρο.
Στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν την κηδεία του προστέθηκε ένας ακόμη ήρωας στο Πάνθεον του Ελληνισμού. Ο Σολωμός Σολωμού άναψε τσιγάρο και ανέβηκε στον ιστό στο οδόφραγμα της Δερύνειας για να κατεβάσει το τουρκικό «πανί». Ένας Τούρκος τον δολοφόνησε με τρεις σφαίρες, οι ελληνικές κυβερνήσεις άφησαν τα εγκλήματα ατιμώρητα και συνεχίζουν τις ατελέσφορες συνομιλίες, πως λοιπόν να μην αποθρασύνονται οι Τούρκοι.