του Αλμπέρτου Λιανού
Rock,Oi!, punk, metal, hardcore, folk……σίγουρα η μουσική των ιδεών μας και ο εθνικιστικός στίχος «πατημένος» όμορφα σε κατά βάση rock «n roll ρυθμούς, υπάρχει εδώ και χρόνια. Η εθνικιστική μουσική συνεχίζει δυναμικά την επίδραση της παγκοσμίως επηρεάζοντας θετικά ιδιαίτερα τη νεολαία αλλά και τους φανατικούς γηραιότερους!
Η γέννηση ενός μουσικού κινήματος
Πότε έγινε η πρώτη απόπειρα και πως ξεκίνησε η μελοποίηση φυλετικών και εθνικιστικών απόψεων; Αυτό το μικρό άρθρο είναι εδώ για να θυμίσει την «έκρηξη» και την γέννηση του R.A.C. (Rock Against Communism), ονομασία και ορισμός της πατριωτικής μουσικής όπως αυτή ξεκίνησε στην Αγγλία στα μέσα του 1970. Ήταν ο Eddy Morrison, ο οργανωτής του παραρτήματος του National Front στο Leeds όπου ξεκίνησε το περιοδικό Punk Front (έβγαλε πέντε τεύχη)το 1977 και μέσω αυτού θα παντρέψει τα εθνικά ιδεώδη με την punk κουλτούρα.
Οι τότε αριστεροί όπως του Anti-Nazi League, για να «χτυπήσουν» το εθνικιστικό κίνημα που τότε εκφραζόνταν επίσης με πολλές πορείες στους δρόμους, δημιούργησαν τις συναυλίες R.A.R (Rock Against Racism) καπελώνοντας μάλιστα αρκετές φορές και πολλές μπάντες που θέλανε να παραμείνουν απολίτικες ή δεν είχαν σχέση με τον αριστερισμό.
Η νέα κουλτούρα
Η κίνηση του punk front προσέλκυσε πολλά νεανικά μέλη απο όλες τις κουλτούρες της λευκής εργατικής τάξης όπως: punks, skinheads, mods, rockers σε αντίθεση με τους αριστερούς που ως επί το πλείστον είχανε άτομα της μεσαίας τάξης και κακομαθημένα πλουσιόπαιδα. Μέσα από τα σπλάχνα αυτής της κίνησης λοιπόν ξεπήδησαν και οι δύο πρώτες εθνικιστικές μουσικές μπάντες με punk ήχο και αμφίεση bovver – bootboy που συναντούσες στα γήπεδα της εποχής, οι The Dentists (φωτο) και οι The Ventz (μετά από λίγο θα μετονομαστούνε σε Tragic Minds).
To 1977 και το 1978 δώσανε κάποιες συναυλίες αφού πρώτα μαζί με ένα δυνατό crew30 συναγωνιστών χαλούσανε συχνά και δημιουργούσανε φασαρίες στο F club όταν εκεί παιζόντουσαν αντιρατσιστικά κονσέρτα. Την ίδια στιγμή ο τραγουδιστής των The Dentists έγραφε: «το R.A.Cείναι αναγκαίο ώστε να δοθεί στους ανθρώπους κάτι εναλλακτικό από το R.A.R». Αυτές οι πρώιμες συναυλίες της R.A.C σκηνής θα ενδυναμωθούν με ακόμη τρείς μπάντες το 1979, τους The Crap, Column 88 και White Boss.
Η Bulldog, η εφημερίδα της νεολαίας του NF, θα αρχίσει να έχει μόνιμη στήλη για τα μουσικά νέα και τις εθνικιστικές μπάντες με τίτλο R.A.C News και εκεί είναι που οι διοργανωτές ανακοινώνουν και την πιθανόν συμμετοχή των γνωστών punkrockers και απολίτικων τότε, Skrewdriver στην επόμενη γνωστή R.A.C συναυλία στο Red Lion club στο Λονδίνο μαζί με τους The Denstists και White Boss.
Τελικώς o Ian και η γνωστή αγαπημένη μας μπάντα του δεν θα καταφέρει να εμφανιστεί παρά μόνο στις μετέπειτα συναυλίες (από το 1982 και μετά) όταν θα είναι πλέον μια αμιγώς skinhead μπάντα. Συνολικά οι The Dentist sδεν δώσανε παραπάνω από δέκα συναυλίες και λόγω προσωπικών πιέσεων του τραγουδιστή σταμάτησαν ενώ οι White Boss μετά από λίγες εμφανίσεις κι αυτοί θα το διαλύσουν.
Η δυναμική περίοδος
Ήταν η αρχή….η φλόγα άναψε! Από το 1979 και ύστερα οι R.A.C. συναυλίες ήταν δυναμικότερες, με πλήθος νέων συγκροτημάτων που στην πλειοψηφία τους ήταν στημένες από νεαρούς skinheads οι οποίοι είχαν πλέον και αυτοί την μουσική τους.
Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν το 1969 όπου αυτοί πρωτοεμφανίστηκαν στα προάστεια της εργατικής τάξης της Αγγλίας, σαν ξέσπασμα και αντισυμβατική «μόδα» και υποκουλτούρα λευκών πατριωτών. Σε αντίθεση με τους punks, οι skins δεν ήταν μουσικό κίνημα και η Oi! μουσική εδραιώθηκε μόλις μετά το τραγούδι των Cockney Rejects «Oi! Oi! Oi!»(1980) και αφού προωθήθηκε από τον τότε μουσικό δημοσιογράφο Garry Bushell σαν το νέο κύμα του punkήχου. Οι παλιοί skins του 1969, μέχρι και τότε ακούγανε από punk rock και ska μέχρι modκαι rock. Τέλη ‘70 με αρχές του ‘80 λοιπόν, αρχίζουν να παίζουν μια πληθώρα από Oi! Γκρούπ (άλλα πατριωτικά χωρίς ακραίους στίχους, άλλα απολίτικα και λίγα αριστερών απόψεων) και πολλά R.A.C όπως: Ovaltinees, Peter & The Wolf, The Die Hards, New Dawn, Razor Sharp, The Belson Horrors, Skin Up, Prime Suspects, Last Orders, Pride Of The Lion, Public Enemy, Indecen Exposure, London Branch, British Standard, Sudden Impact, Vengeance, Skullhead, ακόμη και Ιρλανδικές μπάντες των Offensive Weapon και Self Defense.
Nα σημειωθεί ότι τα προαναφερθέντα εθνικιστικά punk γκρουπ τα οποία έιχανε και σύντομη ζωή, δεν αφήσανε επίσης και κάποια κυκλοφορία ή ήχο (έστω κάποιο demo), διαλύοντας το κάπως άδοξα. Η πρώτη λοιπόν καθαρά εθνικοσοσιαλιστική skinhead μπάντα με επίσημη κυκλοφορία πιο μετά (1983), ήταν οι Ovaltinees (φωτο), ξεκίνησαν σαν White Youth, με το 7’’ βινύλιο «British Justice» που κυκλοφόρησαν μόνοι τους σε μόλις 500 κόπιες. Μάλιστα νωρίτερα ο μάνατζερ των γνωστών Exploited και ιδιοκτήτης της Secret Records τους πρότεινε να αφήσουν εκτός τα πιστεύω τους ώστε να προχωρήσουν για κάποια κυκλοφορία, λαμβάνοντας την απάντηση: «δεν αλλάζουμε για κανέναν»! Οι, βεβαίως, γνωστοί από το 1976 κιόλας Skrewdriver, εκτός από τα σκαμπανεβάσματα, αλλαγή μελών και την αλλαγή έδρας (από το Poulton, στο Blackpool και μετέπειτα στο Λονδίνο), δεν πολιτικοποιήθηκαν ανοιχτά σαν μπάντα παρά το 1982. O Ian Stuart και η παρέα του επιστρέφουν δυναμικά λοιπόν με το εφτάρι «Back With A Bang» και τα υπόλοιπα είναι μια λαμπρή ιστορία γι» αυτούς!
Το βινύλιο στην πρωτιά
Εν συντομία, από τις πρώτες δυνατές R.A.C κυκλοφορίες που αξίζουν να αναφερθούν εδώ είναι το βινύλιο «This Is White Noise» που κυκλοφόρησε το 1984 με τους The Die Hards, Skrewdriver, Brutal Attack και A.B.H. με ένα τραγούδι η κάθε μπάντα και παραγωγό τον τότε drummer των Skrewdriver, Mark Sutherland. Ο κύριος αυτός ευθύνεται γενικότερα για την προώθηση αρκετών από τα πρώτα R.A.C γκρούπ, αφού ήταν γνώστης ηχοληψίας και διέθετε δικό του στούντιο.
Ενδεικτικά για την επίσης σπουδαία κυκλοφoρία – συλλογή «No Surrender» με την συμμετοχή κι από εκτός Αγγλίας R.A.C μπάντες, πολλές από τις ηχογραφήσεις γίνανε στο στούντιο του. Μάλιστα είναι γνωστός ηχολήπτης και ασχολείται με τα περί μουσικής και στις ημέρες μας.
Συνεχίζοντας, το «Hail The New Dawn” (1984), το δεύτερο κατά σειρά ολοκληρωμένο άλμπουμ των Skrewdriver σίγουρα άφησε εποχή, το πρώτο των Brutal Arttack, «Stronger Than Before» (1986), το demo των Razor Sharp, «Proud To Be White» που θα έπρεπε να βγει και επίσημα σε βινύλιο και πολλά ακόμη αλλά δεν υπάρχει χώρος…
Γενικότερα οι χώρες που παίξανε σημαντικότερο ρόλο τα πρώτα χρόνια της έκφρασης αυτής είναι η Αγγλία, Γερμανία και Γαλλία. Οι τρεις αυτές χώρες γέννησαν την πλειοψηφία R.A.C. συγκροτημάτων αλλά και των ποιοτικότερων.
Οι δύο μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες που κυκλοφορήσαν τα σημαντικότερα άλμπουμ από τις δυνατότερες μπάντες τότε δεν είναι άλλες από την Γαλλική Rebelles Européens του συναγωνιστή Bodilis Gaelο οποίος ήταν και μάνατζερ των γνωστών Brutal Combat, και η Γερμανική Rock-O-Rama Records που άνηκε σε έναν απλό έμπορο που δεν είχε ιδεολογικούς ενδοιασμούς, του Herbert Egoldt. Η εταιρεία συνεχίζει με άλλους ιδιοκτήτες αφού ο Herbert πέθανε το 2005 και έχει λεχθεί ότι ο μακαρίτης ειδικά στον Ian έδινε αρκετά το ελεύθερο για στίχους και εξώφυλλα αλλά σίγουρα ήταν και οι τότε Γερμανικοί νόμοι κάπως πιο χαλαροί… Ήταν μόλις μετά το 1993 και έπειτα τον θάνατο τουIan που γίνανε επεισόδια με θύματα τούρκους στο Rostock (Barbeque In Rostock….) και σκλήρυνε η αντιμετώπιση στους εθνικιστές με απαγορεύσεις και φυλακίσεις στην Γερμανία.
Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς….το R.A.C συνεχίζει μέχρι τις ημέρες μας να τραντάζει την γη σε ολόκληρο τον λευκό κόσμο!