Πρίν εικοσιπέντε χρόνια, στήν γειτονική Ιταλία ζούσε ένας πετυχημένος συγγραφέας – φιλόσοφος, ό όποιος ήγείτο μιας Εθνικιστικής Κινήσεως, Αγωνιστής, σωστός, τίμιος, σοβαρός καί συνεπής στίς θέσεις του. Τόν γνώριζαν όλοι οί ενεργοποιημένοι εθνικιστές, τόν διάβασαν καί τόν σέβονταν. Πέρα άπό εκεί όμως κανένας απόηχος. Παρέμενε στό περιθώριο, πιστός στίς θέσεις του: νά μήν άλωτριωθή, νά μήν μπή στό παιχνίδι τοϋ κατεστημένου, νά μήν συντονισθή μέ τίς δημοκρατικές διαδικασίες
Κάποια μέρα όμως διεπίστωσε μιά φοβερή αλήθεια: ή χορεύεις στόν ρυθμό πού τό κατεστημένο επιβάλλει καί μέσα άπό έκεΐ αγωνίζεσαι, πλάθεις συνειδήσεις, (προσηλυτίζεις), ή παραμένεις θαμένος στό κοιμητήρι τών φαντασμάτων καί δέν εξυπηρετείς καμμιά ιδέα, κανένα όραμα, κανένα σκοπό! Φυσικά εντάχθηκε στό συγγενικό μ’ εκείνον κόμμα, όπου μέσα στήν μεγάλη Εθνικιστική μάζα βρήκε όμόχνωτους ιδεολογικά, βγήκε τό «ρεύμα» του, βρήκε τήν συνισταμένη του. Έδώ, ό αγώνας είχε μεγαλύτερη άπήχησι στίς μάζες καί οί θέσεις του εύρισκαν φαρδύτερες λεωφόρους διακινήσεως. Γνώριζε πώς είχε τήν δύναμι νά ξεσηκώνη τούς ανθρώπους, νά τούς ξυπνά τά πάθη καί νά τούς κατευθύνη έκεΐ όπου αυτός επιθυμούσε.
Στό τέλος επιβλήθηκε καί μαζί του φυσικά καί οί θέσεις του. Μιλάμε γιά τόν αρχηγό τοϋ Εθνικιστικού Κινήματος στήν Ιταλία, τόν Πίνο Ράουτι! Τώρα, κατευθύνει όπως εκείνος οραματιζόταν τό Κίνημα καί όχι μόνον αυτό, άλλά οί θέσεις του «δαγκώνουν» όλο καί πιό ευρύτερες μάζες, άφοϋ τά μέσα μαζικής ενημερώσεως έγιναν πιό προσιτά, θά έλεγα αλώθηκαν, έξ αιτίας τής θέσεως του σάν άρχηγοϋ κόμματος. Τώρα oι εφημερίδες τόν προβάλλουν (θέλοντας καί μή) μέ πρωτοσέλιδα καί oι συνεντεύξεις στά τηλεοπτικά κανάλια όλο καί πιό πυκνώνουν. Τί πρόσφερε λοιπόν ό Πίνο Ράουτι περιθωριακός καί τί σήμερα, υπεύθυνος ηγέτης τοϋ Εθνικισμού; Αναφέρθηκα στόν Ιταλό εθνικιστή ηγέτη, γιά νά πείσω κάποιους τίμιους Εθνικιστές πού παραμένουν στό περιθώριο καί είναι υπέρμαχοι τής λευκής ψήφου ή τής αποχής, γιά νά μήν συμβιβασθούν μέ τό κατεστημένο.
Νοιώθουν πιό επαναστάτες, πιό συνεπείς, πιό «εγκεφαλικοί» άπ’ τόν Ράουτι; “Ας μήν τολμήσουν τήν ψευδαίσθησι, γιατί ή δουλειά τοϋ διανοούμενου Ράουτι γεμίζει μιά ολόκληρη βιβλιοθήκη, οί δέ αγώνες του ταυτίζονται μέ φυλακίσεις, διωγμούς καί θυσίες. Τότε δούλευε εγκεφαλικά, σήμερα δουλεύει αποστολικά, άρα φτιάχνει οπαδούς, φτιάχνει δύναμι.
Λένε οί φίλοι μας, πώς δέν θά συμβιβασθούν μέ τό κατεστημένο. Κατανοούμε τήν αγνότητα τών ίδεών καί τών θέσεων τους, όμως ή περιθωριοποίηση μας καί ή απραξία, άπαλλάσει τό κατεστημένο άπό κάποια προβλήματα πού ενδεχομένως θά συναντούσε μπροστά του άν τό πολεμούσαμε άνά πάσα στιγμή. Τό νά ακολουθούμε τό παράδειγμα τοϋ χότζα οργισμένου κατά τής συζύγου του, αυτόματα γινόμαστε θαυμαστές τοϋ Σάχερ MASOX, άρα μαργαριτάρια απραξίας, ασυμβίβαστο μέ συνειδητοποιημένους εθνικιστές.
Τί σημαίνει περιθωριακός ή άν θέλετε μή ενεργοποιημένος; Όπως γίνεται σ’ ορισμένα παραμύθια όπου ό ήρωας μόλις ξεχάσει τό σκοπό γιά τόν όποιο παλεύει, παραπατά καί πέφτει σ’ ένα χωρίς έξοδο λαβύρινθο άπ’ όπου μόνο ή έξουδετέρωσι μπορεί νά τόν σώση κι όπου μέ τήν βοήθεια συμβόλων καί αλληγοριών διευκρινίζεται πώς οί σπείρες του νοΰ, οί σπείρες τοϋ λαβυρίνθου, δέν εκπροσωπούν παρά μιά καί μόνη καί πάντα ίδια στραγγαλιστική διαδικασία, αυτή πού κλείνει πίσω μας τίς πόρτες, χτίζει τήν σάρκα καί ώθεΐ αδιάκοπα πρός τήν άπολίθωσι. “Ετσι και ό ανένταχτος εθνικιστής, θύμα τής φαντασίας του, τήν στιγμή τής πιό απατηλής ελευθερίας. Τό τερατώδες έμβρυο τοϋ ανεκπλήρωτου αγώνα, τοΰχει κλείσει κάθε διέξοδο καί διαφυγή-
“Αν εμείς δέν κάνουμε σωστά τόν αγώνα, ελάτε νά μας βοηθήσετε νά μας κατευθύνετε, άλλά πρός Θεοϋ μήν ακρωτηριάζετε τά γεννητικά σας όργανα, επειδή η εξουσία μας πρόδωσε. Αγωνιζόμαστε, αγωνιζόμαστε, αγωνιζόμαστε, γιατί τό νά μήν αγωνίζεσαι σημαίνει νά καταντάς σάν άπό μολύβι καί νά κείτεσαι μπρούμυτα κι ακίνητος, αδρανής, γιά πάντα καταδικασμένος σέ φθορά. Εμπρός συναγωνιστές. Ό Εθνικισμός έχει τήν ανάγκη όλων μας, οί προσωπικές μας επιδιώξεις έπονται. Πολλοί μ’ έρωτοϋν γιατί έθεσα υποψηφιότητα στήν Ιδιαίτερη πατρίδα μου τήν Αιτωλοακαρνανία καί όχι στήν Β’ Αθηνών, όπου τώρα ζώ καί έχω έναν ευρύ κύκλο γνωριμιών. Έτέθην στήν υπηρεσία τοϋ Κινήματος καί θά έθετα υποψηφιότητα όπου ό υπεύθυνος άπεφάσιζε ότι τό Κίνημα χρειαζόταν τίς υπηρεσίες μου. Αδιαφορώ γιά πόσες ψήφους θά πάρω γιατί δέν είμαι επαγγελματίας πολιτευτής. Μακάρι νά πάρουν πολλές ψήφους ol συνυποψήφιοί μου στό νομό, γιατί αυτό σημαίνει πώς ψηφίζεται περισσότερο τό κίνημα μας. Δέν είναι ή ώρα γιά προσωπικές φιλοδοξίες, άλλά ώρες αγώνος, ώρες ευθύνης, ώρες σύμπνοιας. “Οπου κι άν βρισκόμαστε, είτε είναι εθνικιστικό κύτταρο διανόησις, είτε καθημερινού αγώνα, οφείλουμε, έν πρώτοις νά σταθούμε δίπλα στήν Εθνικιστική Συμπαράταξι. Σεβαστές όλες οί θέσεις, σεβαστές oι διάφορες συνιστώσες, σεβαστή ή προσωπικότητα τοϋ κάθε αγωνιστή, σεβαστή πάνω άπ’ όλα ή εθνικιστική ιδέα, αναγκαία ή εθνικιστική μάχη.