Ωδή στον Έζρα Πάουντ

«Στα σκοτεινά δωμάτια ειν’ η ψυχή μας γυμνή
και δε χωράν εκεί μυστικά
και συ μονάχα ξέρεις πως η αλήθεια ειν’ εκεί
που η μοναξιά μου στον καθρέφτη κοιτά»
Παύλος Σιδηρόπουλος

Ο Πάουντ, αναζήτησε την Αγάπη και τον μάντρωσαν στα σίδερα ενός κλουβιού γι’ αυτό…
Εκεί μεθούσε καλειδοσκοπικά τον κόσμο, μαδώντας το χρωματιστό φτέρωμα του φασιανού…
Τα μακριά του γένια, ανεικόνιστο ήτανε πένθος…
Ο Πάουντ, δεν ήξερε τι θα πει μετάνοια…
Γι’ αυτό βίωσε μια μακάβρια Βασιλεία των Ουρανών…
Ένα μόνο θυμόταν, σαν τον κατέβασαν μέσα σε μοσχομυριστό άσπρο σεντόνι απ’ τον στενάζοντα κακοτράχαλο λόφο…
Να χαιρετά κάθιδρος μα χαμογελαστός, την αγαθή αείζωο Ανατολή..!

από το βιβλίο του Άγγελου Δημητρίου
«Η Ποιητική του Ανορθολογισμού»
εκδόσεις Λόγχη, 2016