«Τη στιγμή που ο Νικηφόρος προωθούσε τις προπορευόμενες φάλαγγες σε τετράγωνο σχηματισμό, ένα γύναιο εντελώς ξεδιάντροπο έσκυψε από τους προμαχώνες κάνοντας μαγικά κόλπα και ψέλνοντας ξόρκια. Οι Σαρακηνοί είναι γνώστες χρησμών και απόκρυφων τελετών. Εκείνο το τρισάθλιο και δαιμονισμένο γύναιο δεν έκανε μόνο μάγια αλλά ανασήκωσε χωρίς καμιά ντροπή το φουστάνι και ξεγυμνώθηκε ξεστομίζοντας βαριές κατάρες και ύβρεις εναντίον του στρατηγού. Τότε, ένας από τους πιο εύστοχους τοξότες, τέντωσε τη χορδή του τόξου του και χτύπησε το κολασμένο γύναιο που γκρεμίστηκε από το κάστρο και κομματιάστηκε στη στιγμή αφήνοντας με μια ανάσα την ποταπή ψυχή του και πληρώνοντας με οικτρό όλεθρο το αντίτιμο της ύβρεώς του. Αμέσως ξέσπασε μάχη μεγαλοδύναμη και ο Νικηφόρος διέταξε τις βαλλιστικές μηχανές να βάλλουν εναντίον των βαρβάρων. Την ώρα που ο κριός χτύπαγε τα τείχη, ένα μέρος της τοιχοποιίας συνέβη να είναι από ψαμμόλιθο και άρχισε να διαλύεται με απίστευτη ευκολία. Εκεί οι σκαπανείς έβαλαν στηρίγματα και έφεραν ξερά φρύγανα και τους έβαλαν φωτιά. Σε λίγο η αναμμένη φωτιά απανθράκωσε τα υποστηρίγματα και δύο επάλξεις γκρεμίστηκαν. Οι Σαρακηνοί αιφνιδιασμένοι συμπτύχτηκαν σε αρραγή παράταξη εναντίον της φάλαγγας που διάβαινε μέσα από τα κατερειπωμένα τείχη και αντιμάχονταν σαν δαιμονισμένοι. Είχαν ήδη σκοτωθεί αμέτρητοι και οι Ρωμαίοι τους εξολόθρευαν χωρίς έλεος. Όσοι δεν είχαν εξοντωθεί πέταξαν τα όπλα και γονάτισαν σε ικεσία.»
Ιστορία, Λεών Διάκονος, βιβλίο Β΄,6.7
Μαντζικέρτ 1071 μέσα από τη σκηνή του αυτοκράτορα