O Ανδρέας Δενδρινός θέλοντας να απεικονίσει τη μάχη της ιδεολογίας μας, παραπέμπει στη μάχη του Περσέα με τη Μέδουσα. «Όμορφη αλλά με φίδια στη θέση των μαλλιών της οποίας ένα και μόνο βλέμμα αρκούσε να πετρώσει αυτόν που δεν αντιστάθηκε στο θέαμά της». Στην παρομοίωση αυτή εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο μαχητής Περσέας πολεμούσε κάτι κακό. Όπως εμείς στις μέρες μας.
Μήπως όμως και στη πραγματικότητα οι εχθροί μας δεν είναι γοητευτικοί για τις πλατιές μάζες; Ευκολία, αγαθά χωρίς κούραση, εύκολα λόγια και όλα αυτά που έχουν καταστήσει τους συμπολίτες μας “ζητιάνους” μιας ζωής, που μόνο η σκληρή και επίμονη εργασία μπορεί να προσφέρει. Στην ουσία οι συμπολίτες μας έχουν υπνωτιστεί από τις Σειρήνες, αλλά για να παραμείνουμε στον μύθο του Περσέα, έχουν κυριολεκτικά πετρώσει!
Άκαμπτοι και αδρανείς σε σκέψη και πράξη, πολλοί συμπολίτες μας πλέον φαντάζουν ως άθυρμα του οποιουδήποτε κοινοβουλευτικού θηρίου, που θα θελήσει να εκμεταλλευτεί την πλήρη αδράνειά τους. Δεν πρόκειται όμως να περιαυτολογήσουμε και να μιλήσουμε για τον αγώνα, που δίνουμε κατά του πολιτικού συστήματος ή της ιδεολογικής επικράτησης των προπαγανδιστικά “ισχυρών”.
Ως εθνικιστές δεν πρέπει να αρκεστούμε σε μια στενή αντιπαλότητα. Κάτι τέτοιο αφενός δεν μας ταιριάζει αλλά και αφετέρου θα βόλευε τους ολιγαρκείς αντιπάλους μας. Ολιγαρκείς ναι, γιατί πολύ απλά και οι ίδιοι στη πλειοψηφία τους έχουν αποδεχθεί την ευκολία της απεργίας, του αντεθνικιστικού λόγου και της στείρας αντίδρασης στα πάντα. Η ουσία είναι που τους λείπει. Και είναι η ουσία η οποία θα μας επιτρέψει να επικρατήσουμε. Όμως ουσία χωρίς όραμα και υπέρβαση δεν υπάρχει!
Δεν πρέπει να είμαστε συμβιβάσιμοι, ούτε ολιγαρκείς. Για εμάς δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της εθνικής αναγέννησης, για εμάς δεν υπάρχει τίποτα λιγότερο από τα πάντα! Στις μέρες που οι Τούρκοι προκαλούν με κάθε τρόπο, ακούμε προτροπές για δυναμικές αντιδράσεις σε πολιτικό αλλά και στρατιωτικό επίπεδο. Σωστά όλα αυτά, αλλά γιατί; Μια στρατιωτική νίκη υπέρ του αιωνίου εχθρού τη θέλουμε όλοι, αλλά θα σταματήσουμε εκεί; Το όραμα, όπως λέει και ο Ίων Δραγούμης, θα πρέπει να είναι η αναβίωση της αυτοκρατορίας και όχι απλά μια νίκη που θα δείξει ότι είμαστε απλά δυνατοί…
Ο εθνικός μας εγωισμός πρέπει να τονωθεί. Και αφού τονωθεί να γιγαντωθεί!
Η αυτοκρατορική παράδοση του Ελληνισμού δεν πρέπει σβήσει από αυτό το κάτι που κάποιοι ονομάζουν ταξική συνείδηση. Η συνείδησή μας είναι εθνική και ισχυρή! Μια τάξη ούτε μπορεί, ούτε θα επιβληθεί του Γένους! Είμαστε περήφανοι για τους προγόνους μας, θα επιβάλλουμε στις επόμενες γενιές να είναι υπερήφανες για εμάς!
Μιχάλης Τάντης